تن مجروحم را با چشمان بسته ببین

آنچه گذشت. فیلم دو سال در محاق توقیف ماند. سرانجام با حذف هشت دقیقه از آن، اجازه اکران عمومی یافت. فیلم فقط در سینماهای تهران امکان نمایش یافت. پس از آن کارگردان در گفتگویی فیلم را به دلیل حذفیات اعمال شده مبهم خواند.

"زندگی با چشمان بسته" ساخته رسول صدر عاملی چنین سرنوشتی را در اکران عمومی داشت و حالا بعد سه سال نسخه ویدیویی فیلم نه در تهران که در کشور مهمان دیدگان مردم است. فیلمی که اگر دچار ممیزی هم نمی شد به خاطر فیلمنامه چند پاره و نامنسمجی که دارد، اثری دلچسب از آب در نمی آمد و سه گانه صدر عاملی را به خوبی کامل نمی کرد.

تیغ تیز انتقاد صدر عاملی متوجه پدر و مادری است که با تعصبات جاهلانه خویش و تحت تاثیر اطرافیان ومحیطی که شعائر دینی و مذهبی در آن نمود خاصی دارند، عرصه را بر دختر جوان خود تنگ کرده اند و بی آنکه در فیلم شاهد گفتگو و نصایحی دلسوزانه و مشفقانه از جانب آنان نسبت به دخترشان باشیم، در می یابیم که آن دو ابایی از کشتن دختر و دفن او در آشپزخانه ندارند.!

در طرف مقابل دختر جوان با آنکه در یک دفتر وکالت کار می کند و علی القاعده باید شخصیتی اجتماعی داشته و  با مفاهیم حقوقی آشنا باشد ، تلاشی برای تنویرافکار والدینش انجام نمی دهد و به قطع رابطه عاطفی و کاهش آن در حداقل مناسبات و پیشه کردن سکوت تن داده است. او به دلایلی نه چندان باور پذیر برای کمک به دوستش خود را در معرض تهمت و قضاوت نادرست دیگران قرار داده و توقع دارد که هیچ سوال و پندار غلطی در باره او و رفتارهایش در ذهن کسی نقش نبندد.

همه این ابهامات و تعلیق ها می توانست در پایان داستان برطرف گردند اما شوک ناشی از کشته شدن برادر (با بازی حامد بهداد) کمکی به پیشبرد قصه نمی کند و فقط سنگینی غم مضاعفی را بر فیلم آوار می کند. "زندگی با چشمان بسته" یکی از تلخ ترین فیلم هایی است که در این سالها عرضه شده و حس خوشایندی را در بیننده پدید نمی آورد.

کیفیت صدا و تصویر فیلم مزیت اثر به شمار می رود و حک لوگوی ناشر در گوشه تصویر و در سراسر فیلم نقطه ضعفی برای آن محسوب می شود.

شصت و چهارمین فیلم ایرانی سال را کیمیانما منتشر کرده است.