سعید رجبی فروتنبرای چندمین بار در دو سال گذشته خبر راه اندازی سیستم تلویزیون تعاملی منتشر شد و رسانه ها خبر از توافق و امضای تفاهم نامه بین سازمان صدا و سیما و شرکت مخابرات دادند.
در تمام این مدت در عمل اتفاقی نیفتاد و بیشتر بحث های نظری و فنی در جامعه مطرح شد و البته نام پروژه هم تغییر کرد." آی پی تی وی" سال گذشته حالا دیگر "آی پی مدیا" نامیده می شود.
به موجب اعلام مسئولان علیرغم عقد تفاهم نامه جدید، راه اندازی سیستم و اشتراک کاربران تا پایان سال به درازا خواهد انجامید.
معاون مجازی صدا و سیما بی انکه به دلایل ناکامی در گسترش طرح "آی پی تی وی" اشاره کند، تصریح کرده است که طرح جدید یعنی "آی پی مدیا" تماماً با تکنولوژی داخلی ساخته شده و جز یک نرم افزار به ست آپ باکس نیز نیازمند نیست.
از سوی دیگر محوریت سازمان صدا و سیما(شرکت سروش رسانه) در این خصوص تا حد زیادی سازمان سینمایی را به عنوان بزرگترین تامین کننده محتوا- پس از صدا و سیما- تا حدی به حاشیه برده است و حداقل انتظار می رفت، قرار داد اخیر سه جانبه امضا و مبادله می شد و همراهی سازمان های فرهنگی را بهتر به نمایش می گذاشت.
حضور سازمان سینمایی از آنجا اهمیت دارد که می تواند پلی بین سیستم "آی پی مدیا" و بخش خصوصی باشد. سازمان سینمایی می تواند با استفاده از اختیارات قانونی و حاکمیتی خود فضای لازم را برای عرضه و بارگذاری تولیدات موسسات و شرکت های تامین و تولید فیلم و برنامه در فضای مجازی و تحت وب فراهم کند. سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی به موجب قانون تاسیس و اداره آن واجد چنین خصلتی نیست و نمی تواند به نیابت از دستگاه های اجرایی مجوز انتشار محتوا را به بخش خصوصی اعطا کند.
البته مسئولان سازمان بر حضور بخش خصوصی و ضرورت سرمایه گذاری آنها داد سخن داده اند اما مکانیزم و چگونگی مشارکت این بخش را توضیح نداده اند. هر چند ممکن است بستر مورد نظر جام جم نشینان برای حضور سرمایه خصوصی فقط ناظر بر بخش های زیر بنایی و فنی باشد و دامنه آن تولید و تامین محتوا را در بر نگیرد.
به هر حال اگر تا گذشته صدا و سیما با تاکید بر نام "آی پی تی وی" انحصار هر گونه پخش تلویزیونی را متعلق به خود می دانست، خوشبختانه در حال حاضر با اذعان به قابلیت های متنوع پروژه و تفاوت های آن با "آی پی تی وی" تاکید زیادی بر پسوند تلویزیونی وجود ندارد و بعید می نماید که تفسیر حقوقی از مواد قانونی موجود و اقتضائات مدیریت رسانه ای نظام در فضای رقابتی کنونی، میدان داری صرف صدا و سیما را توجیه کند.
در پایان این افسوس باقی می ماند که موسسه رسانه های تصویری در سه سال گذشته عملاً اقدام درخوری را برای پیشگامی سازمان سینمایی در این عرصه به عمل نیاورد و امیدی را که در دل بخش خصوصی جوانه زده بود، به ناامیدی بدل ساخت.
اضافه کردن نظر