سعید رجبی فروتنروزنامه کیهان در شماره امروز خود – دوشنبه ۱۰ مهرماه- به قلم "علیرضا پورصباغ" به انتقاد از شبکه "نمایش سیما" پرداخته و در یک نگرش اجمالی و با ذکر چند مصداق روشن کارنامه شبکه مزبور را موفق ارزیابی نمی کند. نویسنده یادداشت کیهان در مقدمه یادداشت ابتدا به "نمایش خانگی" و به پایمال شدن حقوق فیلم های آن توسط شبکه های فارسی زبان ماهواره ای اشاره می کند و می نویسد:
مدتی است که هویت شبکه های ماهواره ای دچار تغییرات فراوانی شده است و دیگر از آن شبکه های لس آنجلسی مجری محور خبری نیست. اغلب شبکه های فارسی زبان در اقدامی کاملا غیرقانونی و هماهنگ، بدون در نظر گرفتن قوانین بین المللی کپی رایت، پخش محصولات سینمایی را در دستور کار خود قرار داده اند. بسیاری از این شبکه ها اقدام به سرقت محصولات شبکه نمایش خانگی نموده و به صورت پی در پی فیلم هایی که با ضوابط این شبکه عرضه می شود را پخش می کنند، بدون آنکه هزینه ای بابت کپی رایت فیلم بپردازند.
کمپانی ها نمایش آر.پناهی (پرشین فیلم)، عزیززاده (MITV) و مورتون مظاهری (شبکه دیدار) نزدیک به ۱۰ سال است که فعال هستند و با کمترین هزینه بدون رعایت اصول و قوانین عرفی، آثار سینمایی داخلی و خارجی را پخش می کنند. این سه، سارقان بزرگ دوبله های شبکه نمایش خانگی هستند و وزارت ارشاد در این باره سال هاست که دست روی دست گذاشته است و در مقابل این سرقت آشکار هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهد. در شرایطی که شبکه های ماهواره ای حکم نیروی مهاجم را دارند و از طرفی دیگر شبکه نمایش خانگی با بحران رکود مواجه شده و به صورت کاملا رسمی از ۱۷ موسسه فعال در این عرصه تنها سه موسسه خصوصی فعال هستند، تنها راهکار موثر برای برآورده شدن نیاز مخاطب از طریق رسانه ملی فعالیت شبکه ای با عنوان نمایش، برشمرده می شد.
نویسنده در ادامه به پخش فیلم های سینمایی مشکل دار در شبکه نمایش سیما می پردازد و از آنها به گل زدن به خود تعبیر می کند و تصریح می کند نقد محلل" و یا استفاده از نریشن نمی تواند به سالم سازی پیام های شرک آمیز فیلم های مسئله دار کمکی بکند.
وی با یادآوری کیفیت خوب دوبله بعضی از عناوین روز سینمای جهان در شبکه "نمایش خانگی"، باز پخش همان فیلم ها را از "شبکه نمایش سیما" با اشکالات جدی فراوان در زمینه صدا دانسته و می نویسد:
بحث دیگر درباره شبکه نمایش بحث کیفی این شبکه است. به عنوان نمونه روز پنجشنبه ۱۸ خرداد قسمت دوم ترمیناتور از شبکه نمایش پخش شد. دوبله این فیلم توسط یکی از مؤسسات شبکه نمایش خانگی صورت پذیرفته بود. فرآیند باندسازی و دوبله همین فیلم حدود پنج روز طول کشیده بود (در شرایطی که دوبله های سیما
یکروزه است). شبکه نمایش قسمت دوم ترمیناتور را با همان دوبله ای که محصول شبکه نمایش خانگی است پخش نمود. متاسفانه صدای دوبله ای که با حساسیت خاصی در شبکه نمایش خانگی دوبله شده برای مخاطب قابل تمیز و تشخیص نبود و از شبکه ای که ادعای دیجیتال و حرفه ای بودن را دارد باندهای دوبله این شبکه استاندارهای فنی آن را نقض می کرد. این موضوع نشان می دهد فعالین این شبکه با فرآیند تبدیل فرمت های صدا و تصویر به هیچ وجه آشنا نیستند. این نخستین باری نبود که این اتفاق در این شبکه افتاد و از زمان افتتاح، فیلم های متعددی با کیفیت و باندهای غیر استاندارد پخش شده اند. مثلا در روز ۱۹ خرداد فیلم فرار به سوی پیروزی (Victory) با باندها و دوبله بسیار ضعیفی از این شبکه پخش شد و صدای شخصیت ها تلورانس خوبی نداشت. صدا و سیما سال ۷۴ که این فیلم را از شبکه سراسری پخش کرد، صدای فیلم را با عدم وجود فرمت دیجیتال، در قالب آنالوگ با کیفیت بهتری عرضه نمود. در این رقابت رسانه ای قطعا کیفیت مسئله اولی خواهد بود. کافی است دوبله های شبکه های ماهواره ای فارسی زبان را مدیران سیما مرور کنند تا متوجه عمق فاجعه در شبکه نمایش شوند. در این شبکه ها عمدتا دوبله های ثقیل و سخیفی به روی سریال های نازل آمریکای جنوبی، ترکیه ای و کره ای انجام می شود، اما باندسازی و کیفیت صداها فوق العاده است. با این حال در کشور ما علاوه بر مترجمان و دوبلورهای خوب، صدای فیلم هایی که از شبکه نمایش پخش می شود استاندارهای یک شبکه دیجیتال را ندارد.
اضافه کردن نظر