سعید رجبی فروتنموسسه رسانه های تصویری اعلام کرده است به منظور حمایت از فیلمسازانی که موضوعات مذهبی و معنوی را به بهترین شکلی به تصویر کشیده باشند، جشنواره ای را تا یک ماه دیگر در شهرستان اردبیل برگزار می کند.
همه فیلمسازانی که از سال ۸۹ تا کنون فیلمی با چنین رویکردی ساخته باشند، می توانند به فراخوان ستاد جشنواره لبیک گفته و نسبت به ارسال نسخه ای از اثر خود مبادرت ورزند.
در این باره یادآوری چند نکته حائز اهمیت است. در دو سال گذشته موسسه دیگری که وابسته به سازمان سینمایی است، جشنواره ای را با نام میلاد سرخ در اردبیل برگزار کرده و مضمون مشابهی را با جشنواره ای که هم اینک موسسه رسانه های تصویری بانی آن شده است، در دستور کار قرار داده است.
اگر بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و نیز انجمن سینمای جوان هر یک به فراخور، مسئول و متولی چندین و چند جشنواره سینمایی در طول سال هستند، می توان رویکرد تولیدی آنها را توجیه و منطقی برای انجام این کار برشمرد. در تحلیل گرایش اخیر موسسه رسانه های تصویری آن هم در حالی که فقط دو ماه از برگزاری جشنواره فیلم های ویدیویی گذشته است، باید تامل بیشتری صورت می گرفت.
همچنین در متن جشنواره فیلم های مذهبی و معنوی چه عنصری نهفته است که در بین موسسات موجود، موسسه رسانه های تصویری استحقاق بیشتری برای اجرای آن داراست؟ چه ارتباطی بین جشنواره و اهداف آن با وظایف و رسالت های موسسه وجود دارد؟ وقتی در جشنواره تخصصی فیلم های ویدیویی شرطی گذارده نشد تا تله فیلم های تلویزیونی قبل از پخش، ابتدا به شبکه نمایش خانگی ارائه شوند و پیوند معناداری بین جشنواره و محمل توزیع فیلم های ویدیویی- شبکه نمایش خانگی- برقرار نشد، به نظر می رسد؛ بطریق اولی نتوان پلی بین جشنواره جدید با وظایف حمایتی موسسه در قبال نمایش خانگی کشور، ایجاد نمود.
از سوی دیگر در خبر اجمالی فراخوان جشنواره، تاکیدی بر کوتاهی یا بلندی فیلم، داستانی یا مستند بودن و نیز سینمایی یا ویدیویی آن نشده است. با این فرض می توان تصور کرد که حجم بالایی از تولیدات سه سال گذشته بر سر ستاد جشنواره آوار شود و بازبینی و داوری بخش های مختلف را با توجه به ضیق وقت دچار مشکل کند.
و نکته آخر استان ها و مناطق دیگری به جز اردبیل هم امکان برگزاری جشنواره را دارا هستند و در شرایطی که اردبیل جشنواره میلاد سرخ را در تقویم مناسبت های خود دارد، می توان از باب بسط فرصت ها و موقعیت های هنری و سینمایی به استان های دیگری نیز اندیشه کرد. به عنوان مثال آذربایجان غربی به عنوان مهد حضور ادیان و مذاهب مختلف می تواند، میزبان جشنواره ای با موضوع مذهب و معنویت باشد.
به هر حال اگر در ذهن طراحان جشنواره تفاوت های معناداری بین جشنواره اردبیل با نمونه های مشابه مثل جشنواره فیلم رویش وجود دارد، امید است زمینه استمرار و تثبیت آن در تقویم جشنواره های سینمایی کشور، فراهم گردد و حق آن به درستی ادا شود. در غیر این صورت بیم آن میرود که در آینده نامی به لیست جشنواره هایی که دیگر اسمی از آنها در بین ما نیست؛ افزوده گردد و رد آن را فقط بتوان در بایگانی تاریخ جستجو کرد.
اصلا چطور اسم موسسه رسانه های تصویری رو بزاریم موسسه جشنواره های ویدیویی موسسه دولتی به جای این که بیاد وظیفه اصلی خود رو یعنی فیلم توزیع کردن انجام بده داره برای برای اسم و رسم چشنواره برگزار میکنه راستی سود این جشنواره ها چیه؟؟/ مثل این که کلا یادشون رفته این موسسه توزیع فیلمه نه موسسه جشنواره درکشور سالی صد تا جشنواره داریم این موسسه نه سایت داره نه از خودش پخش داره نه فیلم خارجی خوب داره نه فیلم توزیع میکنه پس اصلا درش رو تخته کنید بره دیگه موسسه ای که شده پاتوق یک مشت جشنواره بیفایده این اقای عباسیان کجاست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ در خواب یا در در تولید فیلم یا در کارهای جشنواره یا در مدیریت موسسه یا در خرید رایت فیلم ایرانی یا ….. مگه امکان داره یک نفر این همه کار رو انجام بده اینهمه بیکار یک نفر رو استخدام کنید تا یک ثواب هم ببرید و کارها سریعتر انجام بشه کلا غیر از سال ۹۰ در بقیه سالها این موسسه اصلا موسسه رسانه ایی نبود الان هم نیست خدا انشاالله همه رو به راه راست هدایت کنه!!!!!!!!!!!!!
عزیز جان برادر آقا میلاد گرامی این جشنواره ها اگر چه واسه شبکه نمایش خانگی که موسسه رسانه ها نماینده رسمی دولت در آن است آب نداره اما… راستش بعضی وقتا فکر میکنم این کارا شاید به درد یه جای دیگه ای از فرهنگ و هنر مملکت میخوره که این همه وقت و بودجه صرفش میشه ولی… … ولی هر چی فکر میکنم اون یه جای دیگه رو اصلا بجا نمیارم که نمیارم عزت زیاد