سعید رجبی فروتنسیدعلی تدین صدوقی با ارائه مدارک خود مدعی شد که طرح" تئاتر در خانه" که هفته جاری توسط معاونت هنری رونمایی شد، طرحی متعلق به وی است که هفتم فروردین ماه سال ۸۹ به این معاونت ارائه داده بود.
این مطلب در شرایطی عنوان می شود که از سالها پیش در نمایش خانگی به درخواست شخصیت های حقوقی به دفعات تئاترهای زیادی در شبکه عرضه شده است و ادعای آقای تدین و معاونت هنری که خود را مبدع این طرح می دانند، چندان موضوعیت ندارد.
به گزارش خبرنگار مهر، پروژه "تئاتر در خانه" طی مراسمی در روز شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه با حضور معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل هنرهای نمایشی و برخی چهره های هنری در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر رونمایی شد. در این پروژه تئاترهای اجرا شده در قالب لوح فشرده در شبکه نمایش خانگی عرضه می شوند.
در این بین سیدعلی تدین صدوقی منتقد و فعال عرصه تئاتر با ارائه مدارک خود به خبرگزاری مهر مدعی شده است که طرح اجرا شده توسط معاونت هنری متعلق به او است. وی در این باره به خبرنگار مهر گفت: در اوایل حضور آقای حمید شاه آبادی در معاونت هنری با ایشان سه جلسه داشتیم. اولین جلسه در بهمن ماه سال ۸۸ بود که معاون هنری به من گفتند که به دفترشان بروم. توسط یکی از دوستان به دفتر معاون هنری رفتیم و در آنجا درباره معضلات تئاتر صحبت کردیم.وی ادامه داد: در آن جلسه آقای شاه آبادی گفتند که به دلیل اینکه تازه به معاونت هنری آمده اند زیاد با جریانات تئاتر آشنا نیستند و از من خواستند تا گزارشی را در این خصوص ارائه دهم. من گزارشی را در ۱۰ صفحه در خصوص
سوء مدیریت ها و مشکلاتی که در تئاتر وجود داشت ارائه دادم.صدوقی با اشاره به ارائه رزومه کاری خود به معاون هنری یادآور شد: در آن زمان آقای شاه آبادی خواهان طرح من شدند که در خصوص تئاتر در خانه بود. در تاریخ ۷ فروردین ماه سال ۸۹ برای عرض تبریک سال نو و ارائه طرح به دفتر آقای شاه آبادی رفتم. در آن جلسه توضیح دادم که این طرح می تواند بخشی از معضلات ما را در تئاتر حل کند و می تواند قدم مناسبی برای حرکت به سمت تئاتر خصوصی باشد و همچنین باعث اشتغالزایی در تهران و شهرستان ها شود.این منتقد تئاتر با اشاره به تدوین این طرح در راستای پیام مقام معظم رهبری در سال ۸۹ گفت: من طرحی را در سال ۷۹ با عنوان "تئاتر در خانه یا نمایش در خانه" داشتم که از خیمه شب بازی و تئاتر سنتی ایران برداشت کرده بودم و طرح دوم در ادامه آن بود. در صحبت عنوان شد که مجری طرح من باشم و قرار شد بعد از خواندن طرح توسط معاون هنری در اردیبهشت ماه سال ۸۹ جلسه ای با هم داشته باشیم.
صدوقی با اشاره به اینکه طرح مورد نظر را برای افراد بسیاری خوانده و برخی از هنرمندان نیز در جریان این طرح بودند تأکید کرد: نه تنها قرار ما با آقای شاه آبادی در اردیبهشت ماه سال ۸۹ انجام نشد بلکه ایشان بعد از آن هیچگاه من را به دفترشان نپذیرفتند.وی ادامه داد: من در آن زمان به آقای شاه آبادی گفتم که تئاتر ایران از نبود یک آرشیو رنج می برد و با اجرای طرح "تئاتر در خانه"، هم می توانیم این کمبود را جبران کنیم و هم برخی از تئاتری ها و فارغ التحصیلان این حوزه را جذب کار کنیم. همچنین این طرح باعث تعامل تئاتر شهرستان با تهران می شد و می توانست وارد تعامل با آموزش و پرورش نیز بشود.این روزنامه نگار و فعال حوزه تئاتر یادآور شد: من به آقای شاه آبادی پیشنهاد دادم تا جایی را به نام تبلیغ، تولید، کار و بهره وری ایجاد کنند تا طرح اجرا شود. حتی نحوه بسته بندی و توزیع دی وی دی ها را هم توضیح دادم و گفتم که این طرح را در راستای تحقق شعار تئاتر برای همه ارائه داده ام.صدوقی تصریح کرد: متأسفانه طی دو سال گذشته نه تنها معاون هنری من را به دفترشان راه ندادند بلکه با شنیدن رونمایی از پروژه "تئاتر در خانه" شوکه شدم.سیدعلی تدین صدوقی در راستای ادعای خود یک نسخه از طرح خود را به خبرگزاری مهر ارائه داد.
کد ۴۳۶
جناب فروتن عزیز
بعد از دیدن و خواندن مطلب دعوا سر چیست؟ خواستم جوابیه زیر را برای خبرگزاری مهر بفرستم که دیدم با توجه به مرجعیت سایت شما در شبکه نمایش خانگی بهتر است در این مورد پیشگامی آن را به تهیه یک خبر دست اول به رخ همکاران رسانه بکشم
فقط از این که ممکن است برخی ارجاعات به دلیل حفظ اصالت و دقت و درستی آنها در مقام پاسخگویی به خودم و تعریفی به نظر برسد پیشاپیش عذر میخواهم.
و اما بعد:
دعوا فقط و فقط سر لحاف ملاست و دیگر هیچ
احتمالا از آنچه در سطرهای زیر برای اولین بار به عنوان خاطره عرض می کنم جناب تدین صدوقی خبر ندارند و گر نه با این صراحت از بر حق بودن موضعشان که حتما درست هم هست، سخن نمی گفتند.
باری اینجانب پس از تجربه چندین ساله در شبکه نمایش خانگی که از سال ۱۳۸۰ با مدیریت عاملی موسسه رسانه های تصویری در بخش دولتی آغاز و از سال ۱۳۸۳ با تاسیس و مدیریت موسسه هنر نمای پارسیان تداوم یافته بود، از ابتدای اسفند ماه ۱۳۸۸ پس از معاف شدن از خدمت در معاونت سینمایی پس از جشنواره فیلم فجر در اواخر بهمن ماه همان سال، با نظر لطف و برنامه و قصد صریح جناب شاه آبادی به معاونت هنری ارشاد مامور شدم تا دقیقا در موضوع عرضه محصولات نمایشی (بخوانید تئاتری) در شبکه نمایش خانگی کشور زیر نظر مستقیم ایشان فعالیت کنم.
پس از مشاوره هایی با دوستان دست اندرکار و صاحب نظر در بخشهای مختلف معاونت هنری و چندین جلسه با جناب شاه آبادی با اتکاء به تجربه فعالیت در شبکه نمایش خانگی کشور نهایتا در فروردین ماه ۱۳۸۹ پس از تعطیلات نوروزی طرحی را برای موضوع یاد شده با توجه به ابعاد و ظرافتهای فنی و فرهنگی و اقتصادی آن قلمی و تقدیمشان کردم که حتما هنوز سوابق آن در معاونت هنری موجود است و اگر بنده هم فرصت کنم احتمالا نسخه ای از آن را در سوابق شخصی خواهم یافت.
متاسفانه به دلیل ضرورت کاری از اردیبهشت ماه همان سال به سرپرستی فرهنگسرای نیاوران منصوب و به شدت درگیر امور اجرایی تنها فرهنگسرای متعلق به وزارت ارشاد شدم و امید جناب شاه ابادی به رغم پیگیریهای فراوان ایشان برای اجرای طرح آماده شده به دلیل مشغله کاری ناامید کردم تا این که در پائیز یا زمستان همین سال دوست عزیز و فرهنگی ام جناب آقای علی اکبر قاضی نظام ادامه کار را پی گرفت و طرفه آن که بنده به ایشان هم قول همراهی و مساعدت دادم ولی با خداحافظی از وزارت ارشاد در این زمینه هم توفیق چندانی نیافتم حال آن که دو سال پیشتر با راهنمایی ایشان در سازمان فرهنگی و هنری مجموعه ای پنج عنوانی از تئاترهای عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در موسسه هنر نما به بازار عرضه کرده بودیم.
الغرض آنچه اکنون جسارت بازیابی خاطرات آن ایام را به این حقیر داد دفاع از انسان نجیبی به نام آقای حمید شاه آبادی است که احتمالا فعلا قصد و یا وقت پاسخگویی به اظهارات فوق را ندارند ولی اینجانب به دلیل آنچه به چشم خود دیده ام امکان نادیده گرفتن آن را نیافتم.
ایام عزت مستدام ۸/۳/۱۳۹۱
در مراسم رونمایی، ایشان با نام از شما به عنوان نخستین پیگیر و مجری این طرح یاد کردند.
جناب فروتن عزیز
به نظر شما و با این وضع سانسور که روز بروز دایره ی آن تنگ تر نیز می شود، آیا تئاتر های اجرا شده و یا در حال اجرا مجالی برای عرضه خواهند داشت؟ البته فکر می کنم تنها تئاترهای مذهبی از سوی اداره ی نظارت و ارزشیابی مجوز دریافت کنند و تنها راه پخش این آثار تغییر دیدگاه دوستان ممیز و یا پایان دوران فعالیت ایشان در اداره ی مزبور می باشد.
زهی انصاف!
مغلوب جوسازی بعضی از دوستان نشوید. هیچ اتفاق غیر منتظره ای نیفتاده است. آثار روز سینمای ایران را با کمترین ملاحظات و بازنگری ها هر هفته دارید ملاحظه می کنید. اگر بنابر سیاست های انقباضی بود به درج عباراتی که روی ولت فیلم هایی با رویکرد آسیب شناسی اجتماعی می نویسیم، نیازی نبود از تهیه کنندگان نمی خواستیم نقد روانشناختی به کارها ضمیمه کنند. اکاذیبی نظیر سانسور قصه پریا را هم باور نکنید.
در باب یادآوری
در کامنتی که در ذیل مطلب قصه ی پریا گذاشتم ۵ دقیقه سانسور را تایید فرمودید.
سانسوری در کار نبوده است. تایم فیلم ها بر اساس اطلاعات ارسالی از اداره کل ارزشیابی است و از قرار در بسیاری از موارد با تایم واقعی فیلم مغایرت دارد. مقرر شد از این پس زمان فیلم بر اساس نسخه ای که برای آن پروانه نمایش خانگی صادر می شود، محاسبه و قید گردد.
واقعا چه اهمیتی دارد مبدع این طرح کیست، مهم اینست که چه کسی این کار سخت را بلفعل میکند، این موضوع مرا بیاد شبکه پخش بایا اورد که بر اساس تحقیقات بازار موجود اولین مبدع و بلفعل کننده توزیع سوپرمارکتی بود ولی تابه امروز هیچگاه حتی کلامی اعتراضی به جمله(( اولین توزیع کننده سوپرمارکتی .. )) که برروی جلد کثیری از فیلم های موسسه دیگر می اید اعتراض نکرده است.
مولوی متعلق به ایران است یا ترکیه؟ چه فرقی می کند.مولوی متعلق به کسی است که کتاب های او را خوانده، او را می شناسد و درک مى کند.