آخرین بار «بهرام زند» را در دفتر یکی از موسسه های ویدیو رسانه در زمان دوبله و انتشار سریال «بیست و چهار»دیدم. قبل از دیدار و گفتگو از بیماری استاد با خبر شده بودم اما در ظاهر رد و نشان خیلی آشکاری از بیماری او ندیدم و مروت هم نبود که در این باره چیزی به او بگویم و خاطرمان را مکدر کنیم. از آن دیدار وقار و افتادگی «زند» را به خاطر سپردم و بعد از آن هر وقت کارهایش را می شنیدم بی اختیار چهره جدی و مهربانش در ذهنم مجسم می شد.
در نمایش خانگی مخاطبان بعد از سریال ناتمام «24»، آخرین اثر عرضه شده ای را که با صدای مانای «زند» دیدند و شنیدند، فصل اول از سریال «خانه پوشالی» بود.
افسوس که بیماری«بهرام» مجال نداد تا کارهای بیشتری را با صدای استثنایی او بشنویم اما حاصل نیم قرن دوبله او کفایت می کند تا در برابر خلاقیت و توانایی مثال زدنی او همیشه ادای احترام کنیم و نام و یاد او را در خاطره ها زنده نگه داریم.
روانش در پرتو مغفرت الهی آرام و یاد و نامش ماندگار
خدا بیامرزدش مرد شریف و فروتنی بود!/صدای استثنایی او روی جک باور هرگز فراموش نمیشود!/هنردوبله مظلوم ترین هنر در ایرانه !!این صداست که میماند