بزرگترین اشتباه را خودم کردم

«بیزن بیرنگ»یکی از کارگردانان ناکام درشبکه نمایش خانگی با گذشت دو سال از بسته شدن پرونده تولید سریال«عشق تعطیل نیست» در گفتگو با روزنامه «صبح نو» فرصت را برای طرح دیدگاه هایش در باره شبکه و بیان دلایل شکست سریالش مناسب دانسته است و گفته است:

«شبکه نمایش خانگی هم مشکلات خود را دارد. کسانی که در این شبکه سرمایه گذاری می‌کنند چیزهای کلیشه‌ای و تجربه شده را می‌خواهند که ضمانت بازار را نیز داشته باشند. برای «عشق تعطیل نیست» وارد این حیطه شدم که بلافاصله با واکنش‌ها و نگرانی‌های سرمایه‌دار روبرو شدم.
شاید جای سریال سازی تلویزیون است و هیچ جای دنیا تولید در شبکه نمایش خانگی وجود ندارد بلکه سریالی برای تلویزیون ساخته می‌شود و بعدها سی دی‌های آن وارد بازار شده و به فروش می‌رود. قبل از فروش نیز پخش در آنتن تلویزیون دارد اما در مملکت ما به دلایل مشکلاتی که در صدا و سیما به دلیل بی‌پولی به وجود آمده است، تصمیم گرفتیم برنامه سازی را در بخش خصوصی ادامه دهیم. اگر ما کانال‌های خصوصی داشتیم در آن‌ها کار می‌کردیم. چون بخش خصوصی ریسک پذیر نیست بسیاری از آثار نیمه کاره ماندند از جمله سریال خودم، به این امید که روزی دوباره بتوانیم به شکل دیگری آن را ادامه دهیم.
 قرار بود سریال «عشق تعطیل نیست» را بخش خصوصی و تلویزیون با هم تولید کنند یعنی فروش سی دی آن با ما و رایت و پخش تلویزیونی برای آی فیلم باشد . قرارداد بستیم و دکور ساختیم که آی فیلم گفت ما همه بودجه را می‌دهیم و برای ما بسازید اما کارها انجام شده و دیر شده بود، اما بزرگ‌ترین اشتباه خود را کردم و فکر کردم بخش خصوصی می‌تواند حامی باشد. نمک نشناسی کردم و قدرشناسی نکردم.
 سرمایه گذار با خواباندن کار و انتخاب بازیگران با پول‌های هنگفت که کارایی زیادی نداشتند تا بقیه ماجراها اشتباه کرد. واقعیت این است که من موافق این شبکه نیستم. باید تلویزیون و کانال‌های خصوصی داشته باشیم و اگر شرایط برای تلویزیون ملی کشورمان سخت بود شرایط کار برای آدم‌ها باشد تا در فضاهای دیگر یعنی تلویزیون‌های خصوصی کار کنند. این درست‌ترین کار است. اگر روزی به این واقعیت برسیم بار بزرگی از تلویزیون ملی ما برداشته می‌شود هرچند که سینمای خانگی هم سعی کرد این بار را از روی تلویزیون بردارد . وقتی ما سینمای خانگی داریم چرا تلویزیون خصوصی نداشته باشیم.  این که فیلمساز یا سرمایه گذار یک بیننده وسیع را از دست دهد و بعد دلش به فروش دویست تا ۴۰۰ هزار نسخه یا یک میلیون خوش باشد دیوانگی است و به زحمت تولید و پخش در شبکه نمایش خانگی نمی‌ارزد.»
(منبع روزنامه صبح نو-با تلخیص )