نقد و بررسی دندون طلا ۳-بازی سگ دست ملسه

تماشای قسمت سوم دندون طلا به مراتب حسی بهتر از قسمت دوم در بیننده ایجاد می کند. در قسمت دوم لغز خوانی و کل کل رجاله هایی که در قهوه خانه قنبر دیزل خیمه زده اند، با همه پرگویی هایی که دارند، خسته کننده و حوصله بر است. پرگویی هایی که البته وام گرفته از سنت های نمایشی است و فراموش نکنیم که دندون طلا نسخه نمایش خانگی یک نمایشنامه و تئاتر به صحنه آمده است.

در قسمت سوم ورود بازیگران جدید و البته در صدر آنها سیامک صفری رمق و نفس تازه ای به دندون طلا می دهد و بازی بی نقص این سرمایه هنری کشور، نجات دندون طلا را از یکنواختی و بازیگوشی های قلمی میرباقری در پی دارد. صفری استفاده از زبان بدن را شگرد دارد، به لحظاتی که لبان و دور دهانش را با انگشتانش لمس می کند، دقت کنید. حفظ راکورد صدا هم خبر از تسلط بی چون و چرای او به فن بیان دارد؛ تسلطی که خیلی از بازیگران از آن بهره مند نیستند.

اشکال پر حرفی کاراکترهایی که در نازل ترین طبقات اجتماعی قرار دارند، اگر چه در این قسمت هم هویداست اما رنگ آمیزی صدای سیامک صفری و آکسان گذاری درست او، دیالوگ نویسی میرباقری را قابل تحمل می سازد. نماهایی از قسمت آینده مجموعه، این بار قبل از تیتراژ پایانی جانمایی شده است. انتخاب اشعار و ترانه های خانم مفید با تنظیم خلعتبری برگ برنده سریال است و قند تو دل مخاطب میانسال آب می کند.

در این قسمت تصویر برداری کاستی های گذشته را ندارد و رنگ و نور تصحیح شده در خدمت حس صحنه ها درآمده اند. نورپردازی در فضاهای داخلی و خارجی دباغ خانه و گداخانه بویژه در سکانس های شب قابل تحسین است.

لهجه و گویش من درآوردی نیر با بازی ستاره اسکندری امتیاز منفی او تا پایان این مجموعه خواهد بود. دقت کنید که در جملاتش “من” را چند جور ادا می کند.!

در قسمت سوم میرباقری ناگزیر به دوبله صدای چند تن از شخصیت های فرعی شده و نتیجه آن به هم خوردن پرسپکتیو صدا در این صحنه ها است.

در پایان بی انصافی است که رنج و زحمت طاقت قرسای تیم سازنده را به خاطر حضور در لوکیشن هایی که در شرایط عادی و زود گذر تحمل گرما و بوی بد آن محیط ها آسان نیست،  ارج ننهیم.