جای این مباحث در صحن انجمن های صنفی است

یکی از تهیه کنندگان سینما در ابتدای هفته ساز گله و گله گذاری از عوامل بی انضباط و بد اخلاق سینمایی را ساز کرد و با اشاره کلی به بعضی بد عهدی ها و کژروی ها خواستار برخورد مدیران فرهنگی و صنفی با چنین هنجار شکنانی شد. شب جمعه و در برنامه شهر فرنگ(شبکه خبر) همین موضوع با حضور امیر سماواتی یعنی تهیه کننده دل آزرده از نامرادی ها، دوباره مطرح شد و وی با توضیح بیشتر در باره آنچه که با رسانه ها در میان گذارده بود، بر پیشنهاد خود برای نشان دادن کارت زرد و قرمز به افراد مورد نظر تاکید کرد.

در یک منظر کلی آنچه که سینمای ایران و سایر عرصه های اداری و شغلی از آن رنج می برند، نداشتن وجدان کاری و ضعیف بودن فرهنگ کار جمعی، بی توجهی به سلسله مراتب در هرم مدیریتی و پیمان شکنی در توافقات طرفینی است. در عرصه سینما صدها پرونده شکایت عوامل سینمایی از یکدیگر در شورای صیانت خانه سینما و مراجع مشابهی که در سازمان سینمایی مسئول رسیدگی به دعاوی بوده اند، طی سال های سپری شده تشکیل شده است و ماه و هفته ای نیست که شکایت تازه ای به دست نهادهای رسیدگی نکننده نرسد. با این وصف کمتر خبری از محتوای پرونده ها و آرای صادر شده به بیرون درز پیدا کرده است؛ زیرا اصولاً نیازی به این کار نیست و دلیلی برای درگیر کردن افکار عمومی از اختلافات داخلی عوامل سینمایی وجود ندارد.

اقدام اخیر یکی از تهیه کنندگان سینما نیز در همین چارچوب قابل بررسی است و به مدیر عامل جدید خانه سینما این پیام را می دهد که چاره و تدبیری برای کنترل و مدیریت بد اخلاقی های رایج در پشت صحنه فیلم های سینمایی و ویدیویی بکند و با استفاده از اهرم های نظارتی و انضباطی درون صنفی مانع از شیوع آنها در روابط و مناسبات سینمایی شود. اگر چه این روزها یکی از تهیه کنندگان سینما تیغ انتقاد را از نیام برمی کشد و به سایر عوامل می تازد، فراموش نکنیم در بین تهیه کنندگان سینما و ویدیو هم چهره های بی تعهد و بی مسئولیت وجود دارند و زخم های ناسور زیادی از بی معرفتی آنها بر تن عوامل کم درآمد و زحمتکش سینما پدید آمده است.

صدور کارت زرد و قرمز به عوامل خاطی اگر با اعمال محرومیت آنها از حضور در پروژه های تولیدی برای مدت مشخصی باشد، کمک زیادی به اصلاح رفتارهای حرفه ای می کند؛ مشروط به آنکه همزمان تشویق و معرفی چهره های خادم و خوشنام هم به بوته فراموشی سپرده نشود.