به خاطر یک مشت فیلم

 تعیین تکلیف موسسه رسانه های تصویری 

وقتی طی یک هفته دو عنوان سینمایی ایرانی از یک موسسه دولتی توزیع می شود، معنایی جز این ندارد که فعلاً در بر همان پاشنه قبلی می چرخد و هیچ کورسویی برای تغییر ریل حرکتی آن به چشم نمی خورد.

طی یکسال گذشته به دفعات از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس سازمان سینمایی بحث تغییر ماموریت ها و حتی انحلال موسسه رسانه های تصویری پیش کشیده شد و واکنش های مثبتی را هم از سوی فعالان بخش خصوصی این عرصه به دنبال داشت، اما قرائن موجود کمتر نشانی از تغییرات احتمالی به همراه دارند. قبل از این در توجیه ادامه فعالیت های موسسه مزبور به روال گذشته گفته می شد، باید تعهدات پیشین موسسه ایفا شوند و فیلم های خریداری شده می بایست یک به یک به بازار عرضه شوند. با این وجود خبری که گویای توقف خرید فیلم در هفته های اخیر باشد از موسسه رسانه های تصویری به بیرون درز نکرده است، چه در غیر اینصورت تهیه کنندگانی که با دست خالی از ساختمان موسسه بیرون می آمدند این مطلب را بازگو می کردند و حساب کار دست دیگران هم می آمد.

البته دو عنوانی که به تازگی در شبکه پخش شده اند، محصول سال های قبل سینمای ایران هستند. فیلم صبح روز هفتم محصول سال ۱۳۸۹ است و شور شیرین در سال ۱۳۸۸ ساخته شد. به این خاطر ممکن است هر دو فیلم مدت ها در انتظار توزیع بوده باشند. اگر اظهارات مسئولان مبنی بر تغییر ماموریت های موسسه جدی است، واگذاری عناوین در اختیار، به موسسات متقاضی و تعیین تکلیف آنها کار دشواری نیست و می توان از دوره گذار زودتر عبور کرد و به خاطر چند فیلم تحول مورد نظر را به تاخیر نیانداخت.

به یاد داشته باشیم که به احتمال قوی بهره برداری از حقوق نمایش خانگی بسیاری از عناوین موجود در آرشیو موسسه رسانه های تصویری تا چندین سال امکان پذیر است و هر ناشری با دراختیار گرفتن آنها می تواند برای بازپخش شان در شبکه برنامه ریزی کند.

در دیدار و گفتگوی اخیر هیات مدیره تشکل صنفی موسسات ویدیو رسانه با مدیر نمایش خانگی در دولت یازدهم صحبتی در باره آینده کاری موسسه رسانه های تصویری به میان نیامده است. اهالی نمایش خانگی نیک می دانند که اگر دولت سیاست ها و راهبردهای روشن خود را در زمینه نمایش خانگی اعلام نماید و همه چیز را به متن کلی و کمی مغشوش دفترچه سیاست ها حواله ندهد، آنگاه نقش و جایگاه موسسه تحت حمایت دولت مشخص خواهد شد و مادام که چنین اتفاقی نیفتاده است، جزئی نگری ها راه به جایی نخواهد برد.