سعید رجبی فروتنپشت میز کارم، هروقت فرصتی دست دهد؛ به فضای نت سرکی می کشم و به قول معروف کمی تا قسمتی وبگردی می کنم. چند روز پیش وارد وب سایت یکی از نشریات محلی زادگاهم اراک، شدم. در آخرین شماره آن هفته نامه توجهم به گفتگوی خبرنگار با مدیر یکی از سینماهای شهر جلب شد.
مدیر مربوطه در قسمتی از مصاحبه از بی توجهی اداره کل ارشاد استان و موسسه سینما شهر نسبت به بازسازی سینما گله کرده بود. از این ادعای او سخت یکه خوردم. یادم افتاد یکبار با او و مالک سینما صحبت کرده و آنها را برای جذب کمک بلاعوض سینما شهر ترغیب کرده بودم. اما با وجود موقعیت خوب سینما در منطقه مرکزی شهر، مالک سینما هیچ شوق و انگیزه ای برای سرمایه گذاری در این کار نداشت. مدیر سینما شهر هم حداقل دوبار با مالک سینما طرح موضوع کرده و نتیجه ای حاصل نشده بود.
به همین خاطر دست به کار شدم …
از همکاران خواستم با مدیر سینما تماس حاصل کنند و پیغام دهند که اگر حرفش را اصلاح نکند، در صدد ارسال جوابیه برخواهیم آمد.
فردای آن روز مدیر سینما ضمن عذرخواهی از همکارانم قول داد که گفته هایش را اصلاح خواهد کرد. اما در این میان یک سوال ذهن او را سخت به خود مشغول کرده بود؛ به طوری که کنجکاوانه به دنبال جواب برای آن می گشت. مدیر سینما غافل از چتر فراگیر اینترنت، پرسیده بود :
” هفته نامه تازه به دست من رسیده است، شما چه طور خبردار شده اید ؟! “
اضافه کردن نظر