سعید رجبی فروتناگر در خبرها خوانده باشید، بنده هم برای اولین بار به عضویت شورای سیاست گذاری جشنواره بین المللی کودک اصفهان منصوب شده ام. چرا و به چه دلیل خودم هم نمیدانم! در ناصیه بنده چه نشانه و قرابتی با دنیای معصومانه و پاک کودکان دیده اند، خدا عالم است. اما به قول مادر بزرگم چون نان خور دولتیم حکم را زدند و ماهم گفتیم سلمنا.
اجازه بدهید دست به دامن شما دوستان خوش ذوق شوم و چنانچه ایده و نظری برای برگزاری هر چه بهتر جشنواره دارید، دریغ نکنید. دامنه تخیل تان را آزاد و رها بگذارید و به ابعاد و جنبه های مختلفی که می تواند جشنواره را نه فقط برای بچه های اصفهانی بلکه برای همه کودکان ایران زمین جالب و جذاب کند، فکر کنید و به آن بیاندیشید. مثلاً چند ماه قبل از جشنواره می توان با تولید و انتشار یک بولتن تصویری کارها و فبلم هایی را که برای جشنواره آماده می شوند، معرفی کرد و به سراغ عوامل آنها رفت و پشت صحنه هایی را ضبط کرد.
می توان برای رفع مهجوریت سینمای کودک دست روی این نکته گذاشت که چرا تعداد زیادی از فیلم های راه یافته به جشنواره کودک در سال های گذشته اکران نشده اند و تا زمان برگزاری جشنواره هر ماهه اکران یکی از آنها را در دستور کار قرار داد و یا در سئانس های صبح سینماهای منتخب به اکران آنها فکر کرد.
چرا برای پدر از دست رفته سینمای کودک، شاپور قریب فکر نکنیم. برای همه کسانی که هفت تیرهای چوبی او را ندیده اند، متاسفم. فیلمی که در سالهای دهه ۵۰ تولید شد و یکی از تاثیر گذارترین فیلم هایی بود که خیلی از ماها در دوران نوجوانی امان دیده ایم. یادم هست اوائل انقلاب که با جهاد سازندگی همکاری داشتیم در مدارس جنوب شهر تهران هر بار که نمایش نسخه ۱۶ میلیمتری این فیلم را به پایان می رساندیم، بچه ها یکصدا خواستار تکرار نمایش آن می شدند و برای خود ما هم تجربه هر بار دیدن آن حلاوت تازه ای داشت.
با خودم می اندیشم چرا در جشنواره ای که سندش را به نام کودکان و نوجوانان زده اند، اجازه ندهیم خود همین گروه های سنی فیلم بسازند و به نمایش بگذارند؟ چرا نقش بچه ها را فقط در پرکردن سالن ها و عضویت در داوری های نمایشی خلاصه کنیم؟ این نسل برای فیلم ساختن به قدر کافی اعتماد به نفس دارد و مقهور ابزار و تکنیک نیست.
این ایده های خام را گفتم تا مایه تشحیذ ذهن شما شود و در یک طوفان فکری دچار خودسانسوری نشوید و به اظهار نظر در این باره بپردازید. همین!
با سلام خدمت جناب فروتن
درباره کودک گفتید و جشنواره.اما من نکته ای به ذهنم رسید که درباره کودک و فرهنگ هست و شاید ربطی به جشنواره نداشته باشد.متاسفانه ما به علایق کودکانمان در دنیای سینما و تلویزیون اگه نگیم اصلا،کمتر اهمیت میدهیم.تمام تلاش متولیان برای کودکان محدود شده به چند برنامه تلویزیونی و اجرای مجریان و عروسک ها و شاید سالی یکبار روز کودک و پخش کارتونهای تکراری!
در حالیکه مداگاسکار ۳ در اوج فروش خود در جهان بسر میبرد ما در سینمای خود چند فیلم کودک داریم که رکورد فروش را شکسته باشد؟(هر چند که به علت مسایل حق کپی رایت و …حتی نمی توانیم در موازات سینمای جهان،بهترینهای انیمیشن را برای کودکان ایران به نمایش بگذاریم)
تنها امید کودکان امروز شاید شبکه نمایش خانگی باشد که حداقل بسیاری از بهترین های سینمای کودک را به دست کودکانمان میرساند که باعث توجه آنان به این صنعت شده است.کودکان و نوجوانان خرید را دوست دارند آنها دوست دارند بروند و کارتون مورد علاقه شان را بخرند نه اینکه دانلود کنند و حتی بسته بندی شکیل را به رایتهای کپی ترجیح می دهند.آیا با تشویش این کودکان و سرمایه گذاری روی این "لذت خرید" نمی توان بستری را برای فرهنگ سازی "خرید محصولات اصل" ایجاد کرد؟ تا هم آنها در آینده به خرید محصولات اصل افتخار کنند و آنرا دوست داشته باشند نه اینکه به رایت و دانلود قانع باشند تا مورد تمسخر دوستانشان واقع نشوند(اشاره به کامنت یکی از هموطنان که این مورد رو بیان کرده بود)
و هم خیلی از مشکلات امروزی فروش رفع خواهد شد.
در شبکه خانگی هم نگاهها کاملا سلیقه ایست.موسسه هنرنمای پارسیان که ادعای تنها موسسه ویژه کودک و نوجوان را دارد بدنبال پخش بهترین آثار سینماییست(که کاملا هم موفق تر از بقیه موسسات کار کرده) اما در عوض انیمیشن رنگو توسط پرتو آبی پخش میشود.
و این نکته وقتی اوج می گیرد که در اولین جشنواره فیلم های ویدیویی هیچ بخشی به کودک و نوجوان اختصاص داده نشد.با اینکه این جشنواره ادعا داشت که در مورد عناوین داخلی برگزار می شود آیا همین پارسیان در این مورد نمی توانست مورد تشویق قرار گیرد؟
ما نهالی میکاریم که نه خوب آبیاری اش می کنیم و نه کود خوب می دهیم و نه داربستی برایش می زنیم که راه درست را در پیش گیرد،بعد وقتی درخت شد تیشه به ریشه اش میزنیم که چرا بارور نیستی و کج و معوج قد کشیده ای!
در نهایت خلاصه کنم مطلب رو به این جمله که:"سرمایه گذاری برای فرهنگ سازی درست بسیار کمتر از سرمایه ایست که باید برای مقابله با ناهنجاریها به باد داد"
ضمن سپاس بسیار کلید واژه “لذت خرید” در نوشتار موجز اما پر مغز شما خیلی برجسته خود را نشان می دهد. اگر منظور شما را درست متوجه شده باشم، پیشنهاد شما این است که در آثار پرمخاطب کودک و نوجوان در شبکه نمایش خانگی، باید به طریق جذاب و دلنشین کودکان را به خرید نسخه اصلی فیلم ها ترغیب کرد تا این منش به هنجار و عادتی در ادامه زندگی آنها بدل گردد. حبذا آفرین!
سلام آقای رجبی فروتن
ابتدا تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم جشنواره با حضور شما در شورای سیاستگذاری، رونق دوباره‌ای بگیرد.
برای اولین پیشنهاد با توجه به فعالیت‌ها و تجاربی که در حوزه آثار ویدئویی داشته‌اید، درخواست من توجه بیشتر به فیلم‌های ویدئویی است.
طی ۷-۸ سال گذشته تمام فیلم‌های کودک خوب و قابل قبولی که دیده‌ام ویدئویی بوده‌اند: بچه‌های ابری (سیدجمال سیدحاتمی) – ۱۲ روز (مصطفی قربان‌پور) – افسانه ۹۸ و توریست (احسان عبدی‌پور) – جا مانده (بهروز شعیبی) – آژانس دوچرخه و فقط بیست (مسعود کرامتی) – روز اردو (حسین قناعت)
اما متاسفانه این فیلم‌ها قربانی جدا شدن بخش سینمایی و ویدئویی شده‌اند و عمده توجهات جشنواره و رسانه‌ها به فیلم‌های سینمایی بوده که اثر قابل قبولی هم واقعا مشاهده نشده.
اگر معیار وجوه فنی و بصری باشد که همین فیلم‌های ویدئویی با بودجه و امکانات محدودشان کیفیت بالاتری داشته‌اند. کافیست کیفیت بصری توریست (عبدی پور) را با فیلم‌های برگزیده بخش سینمایی این چند سال مقایسه کنید تا تفاوت‌ها مشخص شود.
اگر معیار محتواست هم که عملا تفاوتی بین دو فرمت نیست و من هم فکر می‌کنم در جشنواره کودک، معیار محتوا باشد و در عمل می‌بینیم آثار ویدئویی حرفهای تازه تری دارند.
این فیلم‌ها قلبی‌تر ساخته شده اند و در نتیجه با بعضی فیلم‌های کارمندی سینمایی تفاوت چشمگیری دارند.
پیشنهاد من شاید قابل اجرا نباشد. اما به نظرم بهتر بود دو بخش سینمایی و ویدئویی (فیلم‌های بلند) ادغام می‌شدند. دیگر همه آثار تولیدی سینمایی هم با هر کیفیتی به جشنواره راه نمی‌یافت و نیازی هم نبود فیلم‌های بی ارتباط با کودک را هم به جشنواره آورد.
در واقع حدود ۱۵ اثر منتخب سینمایی و ویدئویی کودک سال در یک بخش قرار گیرد تا به یک اندازه هم دیده شوند.
امیدوارم جشنواره پر باری را شاهد باشیم.
خدابنده‌لو – یکی از مدیران سایت سینمافا
متشکرم
آیا امکان پخش هفت تیرهای چوبی در شبکه ویدئویی وجود دارد؟ بسیاری از فیلم های کانون پرورش فکری کودکان قابلیت پخش در شبکه ویدئویی را دارا هستند اما تاکنون کسی به فکر پخش آنها نبوده است
طی ده سال گذشته کانون پرورش نشان داه است که تمایلی برای عرضه ویدیویی فیلم های پس از انقلابش ندارد، چه رسد به آثار پیش از انقلاب!
اول تبریک مرا به سبب عضویت در این شورا بپذیرید و اما چند پیشنهاد که امیدوارم تکراری یا غیرقابل اجرا نباشند:
1- برگزاری جلسات پرسش و پاسخ میان عوامل فیلم ها و مخاطبین کودک و نوجوان آنها
2- مسابقه ایده یا داستان کوتاه برای ساخت فیلم در سینمای کودک و نوجوان قبل از برگزاری جشنواره و انتخاب برترین ایده ها در هنگام برگزاری آن(با توجه به مدت زمانیکه تا برگزاری جشنواره داریم میتوان این ایده ها را برای نوشتن داستان یا فیلمنامه در اختیار نویسندگان حرفه ای قرار داد تا مقدمه ای برای ساخت فیلم از روی آنها و نمایش آن در جشنواره بعدی باشد.)
3-برگزاری جلسات کارشناسی دلایل و علل عدم توفیق سینمای کودک در داخل کشور در حالیکه این بخش از صنعت سینما، پولسازترین آن در سینمای جهان است.
4- برقرای ارتباط میان کودکان و نوجوان با کاراکترهای بومی ما از طریق ساخت و تولید عروسک یا لباس عروسکی و امثالهم در طول جشنواره
5- فعال کردن سایت جشنواره در اولین فرصت ممکن برای گسترش اطلاع رسانی و جذب ایده ها و نظرها
6- نمایش فیلم های سینمای کودک در مناطق روستایی که سینما در دسترس نیست(سالن موقت یا فضای باز) همزمان با برگزاری جشنواره.
7- نمایش گزیده فیلم ها و معرفی بازیگرانی که از کودکی بازی را شروع کرده اند در یک بخش ویژه.
8- استفاده از روشهای جدید و بکر در برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه و پررنگ کردن نقش مخاطبین در آنها و انتشار لوح فشرده آن در شبکه نمایش خانگی در سریعترین زمان ممکن.
9-تهیه بولتن تصویری روزانه(یک فیلم کوتاه در هر روز) برای جشنواره توسط فیلمسازان نوجوان و بولتن چاپی توسط قلم بدستان نوجوان.
10- انتخاب بهترین یا جذابترین کاراکتر سینمای کودک در ۱۰ سال اخیر.
مرحمت فرمودی. خاکسار مرامتون هستم.
اختیار دارید. نظر لطف به این کمترین دارید. در اصفهان اگر کمکی هم از دستم برآید در خدمتتون هستم.
من بیشتر به این فکر می کنم که چون این جشنواره برای کودکان است مشارکت و علاقمندی آنها به طور واقعی به این صنعت جلب بشود. در همین زمینه پیشنهاد می کنم در هنگام برگزاری جشنواره کارگاههایی در سینماهای مربوط ایجاد شود که کودکان و نوجوانان با مراجعه به آنها تست بازیگری بدهند و در نهایت گلچین یا تدوین شده این تستها در شب اختتامیه به نمایش دربیاید و لوح فشرده آن نیز تکثیر و توزیع شود. اگر امکان گسترش این کار به سایر سینماها ویا مراکز مشابه در سطح کشور وجود داشته باشد میتوانیم به دیتابیسی از بازیهای کودکان هم دست پیدا کنیم که مورد استفاده سینماگران واقع شود.
در هنگام برگزاری جشنواره کاروان یا کارناوالهایی با استفاده از چند دستگاه اتوبوس تزئین شده و رنگ آمیزی شده با موضوع و فیلم های جشنواره و با حضور تعدادی از کودکان و نوجوانان و عوامل فیلم ها (همراه مواد تبلیغی و بولتن و…) در سطح شهر حرکت کنند تا توجه تعداد بیشتری از مخاطبین جلب شود.
همزمان با برگزاری جشنواره مجموعه ای از فیلم های برگزیده سال های گذشته سینمای کودک و نوجوان کشورمان، در قالب DVD و با مشارکت جمعی موسسات ویدئورسانه منتشر شود و با قیمت مناسب در دسترس علاقمندان قرار گیرد.
با سلام و تبریک.
به نظرم درباره جشنواره کودک باید بزرگترین مشکلی را که وجود دارد عرض کنم. به نظرم عموماً جشنواره ها در کشور ما کارکردشان را از دست داده اند. جشنواره داریم که همین طوری داشته باشیم. یک روز دوست داریم باشد. روز دیگری دوست نداریم باشد. یک روز فیلم داریم که جشنواره داشته باشیم. یک روز فیلم نداریم و چون نداریم سفارش می دهیم تا ساخته شود تا فیلمی در جشنواره باشد. عموماً سیاستی که نگاهی کلان و بلندنظرانه وجود داشته باشد وجود ندارد. راستی اصلاً کودکان مگر اهمیتی دارند برای ما. رسانه ملی برنامه سازی مهمی برای کودکان ندارد چه برسد به سینمای نیمه جان و در حال موت. اما چیزی که امیدوارکننده است فیلمسازانی هستند با انگیزه که بالقوه توان خوبی در این ژانر دارند اما متاسفانه بستر مناسبی برای تولید وجود ندارد. بگذریم حرف بسیار است و معضلات بسیار.
به هر صورت برایتان آرزوی موفقیت می کنم.