با عرض معذرت نکته در همین جاست

آقای عباسیان که معرف حضورتان هستند. ایشان در مقام دبیر جشنواره بین المللی فیلم های ویدیویی امروز مجدداً در جمع خبرنگاران اهداف و برنامه های اولین دوره جشنواره را تشریح کرد و گفت ارتقای تولیدات تلویزیونی و ویدیویی از جمله هدف های اصلی جشنواره به حساب می آید.

بنده که  هر قدر با خودم کلنجار می روم که چرا باید دغدغه افزایش کیفیت تولیدات تلویزیونی را ما جماعت ارشادی ها داشته باشیم، عقلم به جایی قد نمی دهد. خدا را صد هزار مرتبه شکر مدیران تلویزیون کشور آنقدر رشید و بالغ و با تجربه هستند که احتیاجی به دیگران نداشته باشند و به برکت انبان پر از سرمایه خود فکری برای کیفیت بخشی به تله فیلم هایشان بکنند. آنها به این نکته واقف هستند که انبوه سینماگران کشور به جز سینما و تلویزیون جایی برای کار ندارند و کافیست تا با اختصاص بودجه مناسب به آنها، بر شمار تله فیلم های دیدنی بیفزایند و نگرانی بابت ضعف ساختاری و یا محتوایی کارها را تا حد زیادی برطرف سازند.

همچنین اگر قرار است تا با برگزاری جشنواره، نردبان صعود از پله کیفیت گذارده شود، همین چند وقت پیش بود که جشنواره بزرگ و داخلی جام جم برگزار شد و همزمان با داوران، مردم هم به زعم خویش دست به انتخاب زدند و برترین ها را برگزیدند.

اگر رابطه بین سیما و سینما دو طرفه بود، باز دل مان خوش بود که عوض کمک سینما به تلویزیون، آنها هم درصدد جبران مافات برآمده و از خجالت سینمای ایران در می آیند. اما افسوس که رسانه ملی چندان وقعی به سینمای ایران نمی نهد و نگاه مشفقانه ای نسبت بدان ابراز نمی کند.

یعنی با فرض حسن نیت دبیر محترم جشنواره، حضرات جام جم نشین دغدغه ای برای ارتقای همه جانبه سینمای ایران ندارند و از بد حادثه تله فیلم را بدیلی برای آثار سینمایی ایرانی قرار داده اند تا محتاج استفاده از محصولات سینمایی نباشند و خدای ناکرده با خرید رایت سرمایه و سودی را به سینما برنگردانند.

اگر از فردای تمام شدن جشنواره اتفاق تازه ای در روابط و مناسبات فیمابین این دو  رسانه رخ داد، حرفم را که پس می گیرم سهل است توبه پیشه می کنم و بر طبل جدایی بیش از این نخواهم کوبید.