روزانه های سینمایی
یکی داستان است پر آب چشم

یکی داستان است پر آب چشم

تولید فیلم های ویدیویی موسوم به تله فیلم اولین بار با سرمایه سیمای جمهوری اسلامی ایران در کشور شکل عینی به خود گرفت و امروزه صدها عنوان از اینگونه تولیدات با سرمایه گذاری شبکه های مختلف سیما و سیما فیلم تولید می شوند، اگر چه تعدادی از عناوینی تولید شده به دلایل محتوایی و تکنیکی موفق به پخش از شبکه های سیما نمی شوند، اما با توجه به تأمین قسمت اعظم این تولیدات توسط تلویزیون، ضرر و زیانی متوجه سازندگان نمی شوند.
در شبکه ویدیویی کشور تا زمان محدود بودن عرضه محصولات در ویدیو کلوپ ها، مبادرت به ساخت فیلم ویدیویی که معمولاً بدون حمایت مالی دولت صورت می گیرد، عملی اقتصادی محسوب نمی شد، اما پس از گسترش مراکز عرضه و فروش برنامه های ویدیویی در سوپرمارکت ها ، کیوسک های مطبوعاتی و ….، افزایش تیراژ محصول، موج نویی در تولید آثار و برنامه های ویدیویی پدیدار شد. بدیهی ترین کار برای تهیه کنندگان این آثار، توسل به فرمول های امتحان پس داده جهت فروش بهتر فیلم در بازار بود که …

سرمایه اندک آنها با ریسک کمتری همراه گردد. انتخاب فیلمنامه های عموماً کمدی، دعوت از بازیگران به شهرت رسیده در سریال های کمدی و نود شبی تلویزیون، یگانه تاکتیک عموم فیلمسازان در این مسیر شد. موفقیت نسبی بعضی از عناوین و بازپخش آنها در مناسبت های شادی آفرین (اعیاد) توسط سیمای جمهوری اسلامی، ضمانت های لازم را فراهم کرد تا گرایش به این بخش، بیش از گذشته شود. اما به مرور دلزدگی مخاطبین از آثار مشابه و آسیب پذیری از آفت تکثیر غیرمجاز و پخش تولیدات از شبکه های فارسی زبان ماهواره ای، سود تضمین شده قبلی را با تهدید روبرو ساخت. متعاقب این اقدام، کاهش سرمایه گذاری در این بخش اولین تأثیر خود را در خرید فیلمنامه های ضعیف و سپردن کار به کارگردان های کم تجربه نشان داد. انتقادات رسانه های گروهی و سخت گیری شورای پروانه ساخت و نمایش ویدیویی اگر چه محدودیت های جدی را به این عرصه تحمیل کرد، اما بیکاری بخش قابل توجهی از عوامل سینما و کمبود سرمایه برای ساخت آثار موجه، روند ساخت فیلم های ویدیویی را به عنوان تنها گزینه پیش روی صاحبان استعداد های متوسط و سرمایه های کوچک متوقف نکرد.

در حال حاضر به دلیل عبور فیلم های دارای پروانه نمایش ویدیویی از فیلتر دیگری به نام شورای نمایش خانگی، طی ۵ ماه گذشته ۷ عنوان فیلم با دارا بودن حداقل استاندارد، با اصلاحات مجدد موفق به دریافت پروانه نمایش شده اند که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، کاهش پنجاه درصدی دارد. به عبارتی همین تعداد فیلم با دریافت پاسخ منفی، سازندگانشان را با ضرر و زیان روبرو ساخته اند.
به نظر می رسد، افزایش اعتبارات سینمای ایران و رونق و گسترش عرصه های مختلف تولید بویژه آثار ارزشمند و حرفه ای، زمینه های اشتغال پایدار را فراهم می سازد و سبب ایجاد تعادل و بهبود در عرصه سینما و ویدیوی کشور می گردد. از سوی دیگر به دلیل محدودیت اعتبارات، تسهیلات حمایتی دولت بیشتر مصروف ساخت فیلم های بلند سینمایی می گردد و اعتباری برای حمایت از تولیدات ویدیویی جریان ساز در قالب فیلم یا سریال، باقی نمی ماند.
از سوی دیگر چنانچه سیمای جمهوری اسلامی ایران به موجب درخواست ها و پیشنهادات مکرر مدیریت سینمای کشور، در یک طرح مشارکتی بخشی از منابع نقدینگی ساخت تولیدات ویدئویی را تامین می کرد و موجبات ساخت آثار مقبول را فراهم می ساخت، می توانست علاوه بر تامین نیاز آنتن خود، بااحیای حقوق تلویزیونی، مزیت نسبی تازه ای را برای تولیدات ویدیویی توسط بخش خصوصی ایجاد نماید.

در همین ارتباط:

صدای پای ابتذال

شنا در اقیانوسی به عمق یک میلیمتر

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید