سعید رجبی فروتنچند هفته ای از حضورم در دفتر توسعه فناوری سینمایی ( سال ۱۳۸۶) نگذشته بود که دریافتم موجی از تقاضاها برای تاسیس و ساخت شهرک سینمایی در حال وصول است.
بعضی از مقامات محلی نیز ذوق زده ، قبل از دریافت مجوز در اقدامی کاملا تبلیغاتی ، بشارت احداث قریب الوقوع شهرک را در بوق و کرنا می کردند .
هر قدر فکر کردم که چه اتفاقی در حال وقوع است که لزوم ساخت چندین شهرک سینمایی آن هم دور از پایتخت را ضروری ساخته است و من هم از آن بی خبرم ؛ عقلم به جایی قد نداد .
وقتی ترتیب ملاقات و گفتگوبا چند متقاضی را دادم ، تازه دریافتم که اغلب آنها نه تنها از شهرک سینمایی تعریف و تصور روشنی در ذهن ندارند ، بلکه از سینما نیز در حد یک تماشاگر عادی شناخت دارند .
دقیق تر که شدم دور خیز بعضی از آنها برای تملک زمین هایی در حاشیه شهرها و متعاقبا بهره برداری از ارزش افزوده حاصله برایم روشن شد .
جالب تر آنکه عده ای هم قبل از کندن چاه ، منار را بلند کرده و زمینه دریافت تسهیلات بانکی را با جلب همراهی مقامات محلی فراهم ساخته بودند .
… دست به کار شدم و برای ختم غایله و دور ساختن متقاضیان شریف از سقوط آزاد در چاه ویل نامه ای را با چنین فحوایی به دست مدیرا ن کل محترم ارشاد در استانها رساندیم و خواستار عدم ارسال طرح هایی از این دست شدیم .
۱. عموماً طرحهای واصله فاقد نگرش علمی و تخصصی به صنعت سینما بوده و در توجیه طرح ها، شهرک سینمایی هم ردیف و همسنگ مجتمع های توریستی ، تفریحی و ورزشی قلمداد شده است؛ بطوریکه در زمین های پیش بینی شده ، احداث مجتمع های فوق در کنار شهرک سینمایی مدنظر متقاضی میباشد !
۲. اغلب متقاضیان فاقد تجارب و دانش سینمایی بوده و بعضاً در تنظیم و تدوین طرح اولیه خود از کارشناس سینمایی سود نبرده اند . بی اطلاعی از مسائل و نیازهای هنر – صنعت سینمای ایران و عدم مشورت با دوایر کارشناسی معاونت سینمایی نقص دیگراین تقاضاهاست . از سوی دیگر یکی از اهداف اصلی پیگیری طرح شهرک سینمایی، دستیابی جامعه سینمایی کشور به ابزار کار پیشرفته برای بیان و ترجمان خلاقه و هنرمندانه محصولات و تولیدات سینمایی است . زیرا در اینصورت امکان صادرات محصول در بازارهای سینمایی جهان ، جلب و جذب بیشتر مخاطب در داخل و خارج و بهبود گردش اقتصادی در حلقه های تولید ، توزیع و نمایش بر پایه منطق اقتصادی فراهم خواهد شد . بدین ترتیب مراد و منظور مدیریت سینمای کشور از شهرک سینمایی ، محیطی است که با تأمین توأمان ظرفیت های اقتصادی و فنی از یکسو و زبان و بیان هنری از سوی دیگر ، شرایط برنامه ریزی مطلوب در چرخه تولید تا نمایش را فراهم نماید . لذا دانش و توان مدیریتی از جمله پارامترهای تعیین کننده برای ارزیابی صلاحیت متقاضیان است .
۳. به دلیل بی سابقه بودن احداث شهرک سینمایی در کشور و پیش بینی سرمایه گذاری کلان ارزی و ریالی برای آن و همچنین برنامه ریزی و طراحی شهرکی متناسب با نیازهای واقعی سینمای کشور و برنامه توسعه سینمای ملی ، ضروریست در نخستین گام محوریت طراحی و اجرای اینگونه پروژه های ملی که اداره و بهره برداری از آن محتاج متخصصان و کارشناسان خبره می باشد ، بر عهده دولت بوده و چگونگی حضور و مشارکت سایر بخش های عمومی و خصوصی و احتمالاً سرمایه گذاران خارجی نیز توسط دولت تعیین و ترسیم شود .
۴. مدیریت سینمای ایران از گذشته تا حال با عنایت به تجارب و دستاوردهای سینمای جهان از یکسو و نیازهای واقعی هنر – صنعت سینمای ایران ، با هدف تجمیع و ساماندهی استودیوها و مراکز خدمات فنی و صنعتی سینما و ایجاد پلاتو برای خلق صحنه های مجازی (CGI) طرح مطالعه شهرک سینمایی را در دستور کار خود قرار داده است وبا خرید قطعه زمین وسیعی در شهر جدید هشتگرد ، مقدمات اجرایی و تحقق چنین تصمیم مهمی را فراهم کرده است .
البته موضوع تقویت و توسعه زیرساخت های سینمایی ایران قطعاً نیازمند تشریک مساعی بخش دولتی ، عمومی و خصوصی است و این مهم از مرحله آغاز مطالعات امکان سنجی مدنظر طراحان بوده است و قطعاً در فرآیند تبیین طرح و اتمام فاز مطالعاتی آن سهم و نقش هر یک از سه بخش فوق روشن شده و امتیازات و تسهیلات انگیزشی قابل واگذاری احصا خواهد گردید .
۵. در شرایطی که علیرغم تسهیلات موجود ، احداث سینما توسط سرمایه گذاران خصوصی کنش اقتصادی و به صرفه ای ارزیابی نمیشود ، بطریق اولی ساخت شهرک سینمایی بازدهی و بازگشت سرمایه ای به مراتب طولانی تر داشته و حجم عظیم منابع مالی و انسانی آن در مقایسه بااحداث و اداره سالن سینما هزینه های گزافی را به بار می نشاند.
اضافه کردن نظر