روزانه های سینمایی

«تیغ و ترمه» خودزنی فیلمسازی کاربلد است

 پختگی و تحریه اندوزی در سینما تضمینی برای کار بی نقص یا کم ایران نیست و بزرگان فیلمساز هم ممکن است کاری غیرقابل دفاع را در کارنامه اشان باقی گذارند.

سونامی و تیغ و ترمه تازه ترین محصولات سینمایی این روزهای شبکه نمایش خانگی هستند. آنچه که در باره تیغ و ترمه می توان آن گفت آن است که پختگی و تجربه‌اندوزی در سینما تضمینی برای ارائه کار بی نقص یا کم ایراد نیست و بزرگان فیلمساز هم ممکن است کاری غیرقابل دفاع را در کارنامه‌شان باقی گذارند.

تیغ و ترمه تازه ترین فیلم کیومرث پوراحمد مرد موسپید سینمای ایران با عبور از دالان اکران آنلاین چند روزی است در شبکه نمایش خانگی به نمایش درآمده است. فیلمی که خوشبختانه از نوع اقتباسی است و فیلمنامه اثر بر اساس رمانی البته نه با عنوان تیغ و ترمه نوشته شده است. حاصل کار این فیلم اقتباسی متاسفانه صدای نویسنده داستان اصلی را درآورد و او از فیلم برائت جست و منتقدان هم در جشنواره فجر سال گذشته فیلم را تاب نیاوردند و به نکوهش سازنده روی آوردند.

چرا تیغ و ترمه فیلم خوبی نیست؟

اگر ادعا شود تیغ و ترمه» خودزنی فیلمسازی کاربلد است، سخن به گزاف نگفته‌ایم زیرا فیلم وحدت موضوعی ندارد. خیانت غیرقابل بخشش و زن‌بارگی همسر ترمه با بازی پژمان بازغی تحت‌الشعاع موضوعات مهم دیگری نظیر جستجو برای دلیل فوت و سپس خودکشی پدر و در ادامه خیانت مادر و عموی ترمه قرار می‌گیرد. هر یک از این سه موضوع می‌توانست بطور مستقل موضوع درام هولناکی قرار گیرند.

دیبا زاهدی بازیگر جوان فیلم به دلیل کم دقتی در طراحی شخصیت ترمه از سوی نویسنده و نیز عدم هدایت کارگردان، در اجرا گیج می‌زند و به سطحی‌ترین شکل ممکن نقشش را ایفا می‌کند. دیگر بازیگران فیلم نیز سرنوشتی بهتر از دیبا زاهدی ندارند و در تنگنای فیلمنامه و احتمالا کم‌حوصلگی کارگردان راهی برای بروز خلاقیت گشوده نمی‌بینند.

سونامی

بعد از فیلم  ضربه فنی ساخته غلامرضا رمضانی که در تعطیلات پایانی سال گذشته بر بستر اینترنت  بارگذاری شد، سونامی دومین فیلم درام ورزشی سینمای ایران در سال‌های اخیر است که بر ورزش قهرمانی تکواندو متمرکز شده است. مضمون مشترک هر دو فیلم جوانمردی است و ساختار کلاسیک و روایت خطی دیگر خصوصیت مشترک سونامی و ضربه فنی است.

هر قدر توقع بیننده از رقبای ورزشی در فیلم ضربه فنی به خاطر حضور نابازیگران زیاد نیست و به بازی آنها نمره قابل قبولی می‌دهد در سونامی مهرداد صدیقیان و بهرام رادان انتظارات را برآورده نمی‌کنند. به آن نشان که صدیقیان اصولا ظرفیت و انعطاف لازم برای قبول هر نقشی را ندارد و رادان هم در میانسالی قادر به ایفای نقش پرسونای جوان نیست بویژه که شخصیت درنظرگرفته شده برای او ورزشکار حرفه‌ای نیز باشد.

پایان بندی ضربه فنی و سونامی شبیه به هم و برای بیننده قابل پیش بینی است. ضربه فنی فیلم متوسطی در کارنامه رمضانی است و سونامی کار اول صدرعاملی به این حد از کیفیت متاسفانه نرسیده است.

روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید