روزانه های سینمایی

نمایش خانگی و ریزش تماشاگران سریالهای ترکیه‌ای

نفس این اتفاق ‌که در کنار رسانه ملی و شبکه‌های مختلف تلویزیون، با سرمایه بخش خصوصی و بدون دریافت هیچ کمکی از دولت، تولید محتوا صورت گرفته است و در اختیار مردم قرار می‌گیرد، مبارک است.

عنوان گفتگوی اخیرم با روزنامه «شهروند» رقصی چنین روی شیشه است.(اینجا) شاید تیتر «نمایش خانگی و ریزش تماشاگران سریال‌های ترکیه‌ای» عنوان بهتری برای این گفتگو بود.:

سعید رجبی فروتن سالیان ‌سال است که در زمینه شبکه نمایش خانگی کار می‌کند و شاید بتوان او را تنها کارشناس و مدیر تخصصی شبکه نمایش خانگی نامید. در گفت‌وگوی پیش‌ رو این مدیر- کارشناس از سریال‌هایی می‌گوید که منحصرا برای توزیع در شبکه نمایش خانگی تولید می‌شود، با صراحتی که برای مدیری دولتی مثال‌زدنی و غبطه‌برانگیز است.
جناب رجبی فروتن عزیز! در روزهای اخیر در فضای مجازی از زبان یکی دو نفر از مدیران فرهنگی ادعاهایی شنیده‌ایم مبنی بر این‌که سریال‌های شبکه نمایش خانگی تا حد زیادی توانسته‌ است تماشاگران سریال‌های شبکه‌های ترکیه‌ای را به سوی خود جلب کند. شما تا چه حد چنین ادعایی را درست می‌دانید؟
ادعاهایی از این دست باید مبتنی بر نوعی پیمایش میدانی یا نمونه‌گیری آماری باشد. بدون این عوامل نمی‌توان چنین ادعاهایی را زیاد جدی گرفت.
بببینید! ما طیفی از مخاطب داریم که سریال‌های صداوسیما سلیقه‌شان نیست و راضی‌شان نمی‌کند. اینها همان‌هایی هستند که تا دیروز شبکه‌های ماهواره‌ای را تماشا می‌کردند و امروز برخی‌شان سراغ «مانکن» و «نهنگ آبی» آمده‌اند. شما این را قبول ندارید؟
شاید بعضی‌ از تماشاگران این سریال‌ها از آن طیف باشند، اما من به‌عنوان دانش‌آموخته علوم رسانه بر این باورم که سبد فرهنگی که شبکه نمایش خانگی در اختیار مخاطبانش قرار می‌دهد، شامل منوی متنوع‌تری است و حق انتخاب بیشتری به مخاطب می‌دهد.
البته قرار هم نیست تماشاگر فقط یک نوع محصول را انتخاب کند.
دقیقا؛ بنا نیست هر سریالی می‌آید برای پیچیدن نسخه سریال رقیب اسبش را زین کرده باشد. معمولا هر سریالی سعی می‌کند با شناختی که از مخاطبانش دارد و با اقتضائاتی که طراحی کرده است از مخاطب خود دلبری کند و سهمی از بازار یا وقت مخاطب را به خود اختصاص دهد.
باید به ‌هرحال اِلمان‌هایی باشد که شانس آن سریال خاص را برای موفقیت در این هدف بیشتر یا کمتر کند. نه؟
درست است. در رقابت آثار مختلف تا آن‌جا که تجربه نشان داده، برای عامه مردم سریال‌هایی که ملودرام است و فرمول‌شان از قبل امتحانش را به خوبی پس داده است، ممکن است شانس بیشتری برای موفقیت داشته باشد.
به‌عنوان یکی از معدود کارشناسان شبکه نمایش خانگی و مدیری که بخش اعظم کارنامه مدیریتش در ارتباط با این حیطه بوده، می‌توانید سریال‌های شبکه نمایش خانگی را از نظر کیفی تحلیل کنید؟
ببینید! نفس این اتفاق ‌که در کنار رسانه ملی و شبکه‌های مختلف تلویزیون، با سرمایه بخش خصوصی و بدون دریافت هیچ کمکی از دولت، تولید محتوا صورت گرفته است و در اختیار مردم قرار می‌گیرد، مبارک است. یعنی خوشحالم که این عرصه باعث می‌شود بخش دیگری از پتانسیل‌های هنرمندان ما امکان بروز پیدا می‌کند.
تحلیل کیفی‌تان را نگفتید.
به ‌هرحال طبیعی است که همه کارها موفق نمی‌شود، حتی در کارنامه سینماگران درجه یک جهانی نیز همان‌طور که شاهکار وجود دارد، شاهد آثار متوسط و شاید ضعیف و کمتر موفق نیز هستیم.  
این شکل عرضه سریال در خارج از کشور نیز سابقه دارد؟
زمانی که انتشار این سریال‌ها تنها روی لوح فشرده، دی.وی.دی و بلوری بود، می‌توانستیم ادعا کنیم تنها کشوری هستیم که برای توزیع در پلتفرم نمایش خانگی اختصاصا سریال تولید می‌کنیم. اما الان که بستر اینترنت است، الگوی‌مان تقریبا همان الگویی است که شرکت‌های غربی و شرقی دنبال می‌کنند که در کنار تلویزیون‌های کابلی که از نظر تکنولوژی در حال انقراض است، سرویس‌هایی مثل وی.او.دی و شبکه‌هایی مثل نتفلیکس هم همان نگاهی را دارند که در کشور ما نیز دنبال می‌شود. یعنی بعد از افزایش باند اینترنت که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم صورت گرفت، ما نیز توانستیم به شیوه‌های تازه‌تری برای عرضه و انتشار محصولات تصویری روی آوریم.
یعنی مردم نیز از این شیوه‌های جدید استقبال کرده‌اند؟
خب، نمی‌توان کتمان کرد که ضریب نفوذ این سرویس‌ها در داخل کشور متاسفانه هنوز به اندازه قابل قبول نرسیده و هنوز الگوی مصرف مخاطبان ما انتقال ‌هارد و فلش مموری و دانلود قانونی و غیرقانونی است.
شما آمادگی دارید درباره سریال‌های شاخص سال‌های اخیر به صراحت نظرتان را بگویید؟
امیدوارم آمادگی‌اش را داشته باشم. حالا شما سوالتان را بپرسید تا ببینیم.
شهرزاد؟
در یک کلام یا جمله می‌توانم بگویم سریال خاطره‌انگیز.
عاشقانه؟
سریالی عاشقانه از نوع  تین‌ایجری
ممنوعه؟
ممنوعه… دردسرآفرین
نهنگ آبی؟
سریالی از حیث اجرا و محتوا قابل احترام، نه قابل قبول
هیولا؟
پیشتاز در بیان بسیاری از ناگفته‌ها
 مانکن؟
هنوز تمام نشده و نمی‌توانم پیشداوری کنم.
سال‌های دور از خانه؟
صرفا سرگرم‌کنندهش
 رقص روی شیشه؟
سریالی ناتمام و برخورنده
ساخت ایران؟
آن را گفتم سرگرم‌کننده، به این هم می‌گویم دور از انتظار
 به نظرتان می‌توان به تولید سریال در شبکه نمایش خانگی نمره قبولی داد؟
اگر این را در نظر داشته باشید که در  ٩، ١٠‌سال گذشته در این شبکه در مجموع حدود ٣٠ سریال توزیع شده که شاید برابر با سریال‌های نیم‌سال تلویزیون است، می‌بینیم که بازدهی کار قابل قبول بوده است.

 

 

 

 

 

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید