روزانه های سینمایی
تا یار که را خواهد

تا یار که را خواهد

شبکه خانگی رقیب جدی رسانه ملی، وقتی صدا و سیما از سوپر مارکت ها شکست می خورد، رقیب تازه برای تلویزیون و سینما و … این عناوین فقط بخشی از تیترهای اصلی جراید در دو هفته اخیر بوده  است. برای کسانی که خیلی در جریان مسائل روز فرهنگی کشور نیستند، قطعا" انتخاب و چینش عناوینی از این دست مایه شگفتی و کنجکاوی است و انرژی لازم را برای پیگیری و خواندن ادامه مطلب در آنها ایجاد می کند. اما فارغ از فضا سازی های رسانه ای و بی آنکه مغرور تبلیغاتی از این دست بشویم و به تعبیر جوانترها جوزده گردیم، بهتر است یکبار دیگر به آنچه که در حال وقوع است نگاه دوباره ای بیاندازیم. به نظر می رسد درمتن یادداشت ها و اظهار نظراتی از این دست این نکات واجد تامل است:

-به دلیل تدابیر اتخاذ شده و سیاست های جدید اعمال شده، آرایش رسانه ای در داخل با تغییراتی تازه ای ملازم گشته است. اگر تا دیروز فارسی وان ترجیع بند بسیاری از تحلیل ها و نگرش های دلسوزانه اولیای فرهنگی کشور و اهالی سینما و تلویزیون بود، در چرخشی آشکار پدیده تازه ای رخ نموده و فارسی وان را تا حدی به حاشیه برده است. اینکه پدیده جدید یعنی نمایش خانگی تا چه زمانی بتواند دلبری کند و نگاه ها را به خویش بخواند، به استمرار حرکت و برنامه های آن در ابعاد صنعتی، رسانه ای و هنری بستگی دارد

– اما حقیقت دیگر نهفته در آینه افکار و اندیشه هایی که این روزها مجال بازتاب یافته اند، بیدار شدن و احیای ظرفیت های خفته شبکه ای است که تاکنون به دلایل متعددی مهجور مانده بود. بی تردید نقطه عطف این بیداری را باید در توسعه بازار و مراکز عرضه  و در دسترس قرار دادن محصولی جستجو کرد که اینک در قد و قواره یک کالا در کنار سایر مایحتاج عمومی به عمد نشانده شده است و وسوسه خرید را به جان مشتریان هر روزه ی سوپر مارکت ها یا کیوسک های مطبوعاتی می اندازد. صاحبان قلمی که تا دیروز فروش فیلم در سوپر مارکت ها را تحقیر و تضعیف هنر و هنرمند به صورت یکجا می دانستند حالا لحن متفاوتی به کلامشان بخشیده اند و معترفند که این اقدام از منظر مطالعات فرهنگی و جامعه شناسی ارتباطات قابل تحلیل است و محصول هنری را در لباس کالای فرهنگی و مصرفی به درون مناسبات اجتماعی برده است. همچنین دوستانی که شبکه را با ده یا بیست اثر نازل ویدیویی می شناختند و انتقادات سنگینی را در بهار امسال متوجه شبکه ویدیویی ساختند و آن را دکان دو نبشی برای تهیه کنندگانی می دانستند که دستی هم در دیگ تولیدات عامه پسند سینمایی دارند، موقتا" آتش بس داده اند. منتقدان گرامی شاید با مشاهده نسخه ویدیویی سی و پنج فیلم سینمایی درهفت ماه گذشته( بطور میانگین پنج عنوان در ماه )قدری مواضع شان را تعدیل کرده اند.

– ناگفته نماند که فراهم بودن زیر ساخت های عظیم صنعتی در بخش تولید و تکثیر لوح فشرده اعم از سی دی و دی وی دی که ایران را در رتبه اول کشورهای منطقه نشانده است، درموفقیت این تغییر رویکرد بسیار مهم است. هر قدر در سینمای اکران به واسطه کمبود سالن، توسعه سینما با چالش و محدویت های جدی برای ارتباط با مخاطب روبروست، در زمینه ویدیو سرمایه گذاری بخش خصوصی امکان افزایش تیراژ و شمارگان محصول را در قالب لوح فشرده به میزان چند برابر کنونی فراهم ساخته است.

– به مصداق این شعر؛ رشته ای بر گردنم افکنده دوست / می کشد هر جا که خاطر خواه اوست، اعتنا به طراحی و ساخت مجموعه های  دنباله دار یا همان سریال در حال حاضر رشته اتصال بسیاری از مخاطبان با شبکه شده است . درک درست  تهیه کنندگان از اقبال مردم نسبت به مجموعه پر کشش فرار از زندان در شبکه رسمی کشور و استقبال از سریال های متعدد در شبکه های غیر رسمی ویدیویی و تلویزیون های ماهواره ای، کار را به جایی رساند که این روزها ناشران سریال های قهوه تلخ و قلب یخی بابت منتظر گذاشتن بینندگان و تاخیر ناخواسته برای عرضه قسمت های تازه سریال هایشان رسما" عذر خواهی می کنند  وقول جبران مافات را می دهند.

و عرض آخرم شبکه را فقط با فیلم وسریال نشناسیم برنامه ها و تولیدات ابتکاری تازه ای به مدد آفرینشگران فرهنگی و هنری در راه هستند و قطعا" پس از عرضه، به مصداق تا یار که را خواهد و میلش به که باشد هر یک مخاطبان تازه ای را به سوی خود جذب خواهند کرد.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید