سعید رجبی فروتناعلام خبر خرید حقوق مادی و بهره برداری از بازی جدید رایانه ای ایرانی توسط یک شرکت تکثیر و توزیع به مبلغ نسبتا" کم سابقه، اتفاقات خوبی را در عرصه گیم کشور نوید می دهد. آنطور که در خبرها آمده است سرمایه گذاری ۴ میلیارد ریالی این شرکت آن هم فقط برای یک دوره محدود و تیراژی مشخص که قطعا" تمدید آن در گروی عقد قرارداد تازه ای خواهد بود، واجد نکات حائز اهمیتی است که بد نیست به همین مناسبت دوستان فعال در زمینه تولید و تامین بازی به اظهار نظر در این باره بپردازند.
برخورداری از تخفیف در خرید هولوگرام بازی خارجی که مبلغ تخفیف هم مشخص نگردیده است، نباید انگیزه اصلی پرداخت چنین بهایی برای حق بهره برداری از اثر باشد و بی شک باید به دنبال دلایل و توجیهات بهتری در این زمینه گشت. منطق اقتصادی
حکم می کند که ریسک سرمایه گذاری با مطمئن شدن از بازگشت سرمایه و همچنین تحصیل منفعت و سود متناسب با حجم سرمایه و دوره خواب آن و کاهش ارزش پول ناشی از نرخ تورم، تا حد ممکن کاهش یابد. بدین ترتیب به نظر می رسد بستر مناسب برای عرضه و فروش محصول به دلیل جذابیت های اثر، کشش و تقاضا در بازار برای خرید آن و وفور مراکز و سامانه های توزیع محصول،از جمله دلایل ورود شرکت خریدار در این معامله باشد.
اگر خریدار امتیاز بازی گرشاسب یک نهاد دولتی یا عمومی بود این تصور در ذهن شکل می گرفت که سازمان خریداری کننده به دنبال سود نیست و معمولا" با دست و دلبازی نسخ زیادی از اثر را به جامعه مخاطبان خود اهدا می کند اما وقتی شرکتی کاملا" خصوصی در این معامله بخشی از سهام متعلق به دولت(بنیاد ملی بازی های رایانه ای به عنوان حامی و شریک) را هم ابتیاع می کند، معنایی جز این ندارد که این اقدام را جدا از نیات و پیامدهای فرهنگی مترتبه، باید به منزله یک کنش و رفتار اقتصادی ارزیابی کرد و به دیده احترام به آن نگریست.
در گذشته بسیاری از بازی سازان در غیاب publisherحرفه ای و مستقل، یا راسا" در صدد پخش و بازاریابی محصول خود برمی آمدند و یا آنکه متوسل به پخش های غبر تخصصی می شدند. نتیجه این کار نه تنها رضایت سرمایه گذاران را به دنبال نداشت بلکه انرژی و توان مضاعفی را از آنان، زایل می کرد و خستگی را در تن تولید کنندگان باقی می گذاشت. به هر حال گلایه از فقدان نهادهای حرفه ای جهت توزیع و پخش گسترده بازی های تولید شده، در این سالها ترجیع بند سخنان بازی سازان در محافل مختلف بوده است.
از سوی دیگر از زمان توسعه و گسترش بازار محصولات نمایش خانگی که گیم و آلبوم های موسیقی را هم باید زیر مجموعه آن به حساب آورد، خوشبختانه تیراژ رسمی تولیداتی از این دست افزایش محسوسی داشته و موجب رضایت خاطر تهیه کنندگان و سرمایه گذاران این بخش را فراهم ساخته است. از یاد نبریم که علیرغم وضع قوانین بسیار برای حفظ حقوق مادی و معنوی پدید آورندگان آثار هنری و نرم افزار، متاسفانه عارضه ویرانگر تکثیر غیرمجاز اینگونه آثار همواره سبب رنجش و گلایه تولید کنندگان ایرانی بازی، نرم افزار و برنامه های موسیقیایی بوده است. بنابراین همه دلسوزان فرهنگی کشور که دل در گروی توانمند ساختن تولیدات فرهنگی و هنری دارند، نباید از این نکته غافل شوند که ارائه محصول در واحدهای صنفی غیر اختصاصی نظیر سوپر مارکت ها( اگر چه از سر اضطرار) رونقی نسبی را حداقل در مقایسه با گذشته برای محیط و فضای تجارت پاره ای از اقلام فرهنگی به وجود آورده است. اعتقاد دارم با اقتصادی شدن فروش و عرضه محصولات فرهنگی به مرور موج تازه ای از مراکزی که صرفا" به این منظور راه اندازی خواهند شد، سیمای متفاوتی را به شهرها خواهد بخشید.
و کلام آخر اینکه اجازه بدهید پاسخ این پرسش که کیفیت هنری و برنامه نویسی بازی گرشاسب تا چه حد در مزیت های تجاری آن نقش داشته است را به اظهار نظر کارشناسان بازی پس از عرضه عمومی گرشاسب در نمایشگاه و جشنواره بازی های رایانه ای پیش رو جویا شویم.
در همین رابطه:بررسی فنی تولید بازی گرشاسب
اضافه کردن نظر