مانور سرگرمی و نشاط در خط ویژه

بعد مدتها شبکه یک فیلم سرحال و جاندار را به خود دید. “خط ویژه” فیلم منتخب مردم در جشنواره فیلم فجر، این روزها جان و روح تازه ای به شبکه نمایش خانگی بخشیده است. در منوی دی وی دی اثر، علاوه بر عکس و پشت صحنه، برنامه های آینده شرکت پخش هم گنجانده شده است. اثر از کیفیت صدا و تصویر مطلوبی برخوردار است و قصه پرکشش و پرالتهاب آن ۱۰۵ دقیقه بیننده را با خود همراه می سازد.

“خط ویژه” را با صفت فیلم جوانانه باید شناخت. هم به اعتبار موضوع که به دغدغه ها و آرمان های قشری از جوانان جامعه می پردازد و هم به اعتبار گروه سازنده که جوان هستند، ریتم و لحن درستی را برای فیلم برگزیده اند. مصطفی کیایی در سومین فیلم سینمایی اش به خوبی نشان داده است که با قدرت رهبری و مدیریت خود تنها حاکم صحنه اوست و همه عوامل تحت نظر و تشخیص او عمل می کنند. چینش درست عوامل فنی و پیش بینی و برنامه ریزی منطقی برای اجرای فیلمنامه، از امتیازات این کارگردان جوان است که در ادامه می تواند سبب همکاری و مشارکت سرمایه گذاران بیشتری با او و کارهایش گردد.

اینکه چرا فیلم در سینما و نمایش خانگی، با مخاطب خوب ارتباط برقرار می کند؛ در این نکته نهفته است که موضوع و قصه فیلم ملموس و برگرفته از واقعیات جامعه امروز ایران، است. یکسوی ماجرا جوانها و مسئله بی پولی، بیکاری و ازدواج آنها و سوی دیگر ماجرا راه هموار برای رشد سرطانی وابستگان به کانون های قدرت و ثروت. هم آنها که فیلم با عنوان رانت خوار از آنها یاد می کند و در هر دولتی امکان بقا و پوست اندازی دارند.

هر قدر فیلم به شخصیت جوانهای خاطی فیلم نزدیک می شود تا ما درک بهتری از اعمال و رفتار آنها داشته باشیم، رانت خوار را از یاد می برد تا ما حامیان او و زمینه های پرورش آدم هایی مثل او را نشناسیم. احتمالاً فضای سیاسی جامعه و دیوار بلند ممیزی دلیل گریز اگاهانه فیلمساز از این موضوع بوده است.

“خط ویژه” با وجود کاستی هایی مثل پایانی نه چندان دلچسب(ریختن پول بر سر مردم)، آن قدر جذابیت دارد که بیننده را بر سر کیف بیاورد و سرگرمش کند.