پنجشنبه بازار ۱۸

کیفیت حرف اول این روزهای سینما

اکران همزمان فیلم های؛ آسمان زرد کم عمق، ترنج، عملیات مهد کودک، تنهای تنهای تنها و استرداد، در این روزها سیمای دلنشینی را به سینماهای تهران و شهرستانها بخشیده است. فیلم های مذکور برنده جوایز مختلف از جشنواره های داخلی هستند و مورد تحسین منتقدان قرار گرفته اند. بهرام توکلی با "آسمان زرد کم عمق" نشان داد که امیدها برای درخشش سینماگری خوش آتیه عبث نبوده است. راعی با "ترنج" خاطره خوش فیلم "تولد یک پروانه" را در اذهان زنده کرده است. فیلمی با تصاویر مسحور کننده و قصه ای سر راست که رایحه فرهنگ ملی را به مشام جان می رساند. اژدری با "عملیات مهد کودک" بقای خود را در سینمای کودک تثبیت کرد و هم او بود که در جشنواره های اخیر فیلم کودک با آثارش آبروداری کرد و نگذاشت فقر سینمای کودک کشورمان زیاد به چشم بیاید.

احسان عبدی پور شاید خودش هم فکر نمی کرد تله فیلمی که او نام "تنهای تنهای تنها" را برایش برگزیده بود، اینگونه موج ساز شود و در کانون توجه علاقمندان قرار گیرد. در گرماگرم مذاکرات تیم دیپلماسی کشورمان با طرف های غربی و شرقی، فیلم عبدی پور بی انکه در ورطه شعارزدگی بیفتد، بهره مندی ایرانیان از حقوق هسته ای را در تار و پود روابطی انسانی به زیبایی هر چه تمامتر نمایانده است.

شکی نیست که "استرداد" فیلمی پر هزینه بوده و از اعتبارات فیلم های فاخر بهره خوبی برده است اما بودجه ای که مصروف فیلم شده است، به هدر نرفته و  فیلمی در قاب سینما و به عظمت پرده عریض سینما به گنجینه سینمای ملی مان افزوده شده است.

هجمه های بعضاً سیاسی و تند بادهای سهمگین یکسال اخیر در حوزه سینما، اجازه نداد قدر و قیمت کارهای خوبی که به مدد ذوق فیلمسازان خلاق، چراغ سینمای ایران را روشن و فروزان نگه می دارند، به درستی دیده شوند. سینماها در دو ماه گذشته رونق چندانی نداشتند و مراجعه مردم به سینماها شیب نزولی خود را طی کرد. باید دید فیلم های جدید انگیزه سینما رفتن را می تواند در تماشاگران تقویت کنند.؟

دوباره پخش دیجیتال

سال گذشته در چنین ایامی بود که نصب و استقرار سامانه های پخش دیجیتال در سینماهای نمایش دهنده فیلم های فجر در تهران و شهرستانها در دستور کار قرار گرفت. بعد از جشنواره اغلب سینماهایی که قادر به خرید پروژکتورهای نمایش از دولت نبودند، ناگزیر از برگرداندن آنها به موسسه سینما شهر شدند. موسسه مزبور حاضر شده بود، server را بصورت رایگان به سینماها واگذار کند. در دوره جدید بناست که با ساز و کار تازه ای سینماهای خاص جشنواره سی و دوم و در سال آینده در صورت تامین اعتبار لازم همه سینماهای واجد شرایط، مشمول طرح دیجیتالی کردن سیستم های پخش شوند.

در این میان انجمن سینماداران معتقد است دولت باید تمام هزینه سیستم را بپردازد. استدلال آنها این است که آنها یکبار برای تهیه آپارات و تجهیزات جانبی آن هزینه کرده اند و حالا که این امکانات از رده خارج شده اند دولت باید دست در جیب سخاوت خود کند.

گذشته از اینکه دولت استطاعت تمکین در برابر درخواست سینماداران را داشته یا نداشته باشد، مسئله مهم دیگر در این باره هزینه نگهداری سالانه تجهیزات دیجیتال است که رقمی بالغ بر ۲۰ میلیون تومان برآورد می شود. این مقدار بیشتر برای تعویض لامپ پروژکتور باید خرج شود. کسب و کار سینماهای بخش خصوصی آنچنان رونقی ندارد که بتوانند چنین هزینه ای را پاسخگو باشند. به هر حال واقعیت آن است که تولید مواد خام نگاتیو و پزتیو در شرکت های تولید کننده این مواد به حداقل رسیده و صرفاً حسب سفارش به تولید آنها اقدام می کنند. عبور از آنالوگ سیر جبری سینمای ایران است. از دیگر سو مادام که شرایط اقتصادی سینماها به طور طبیعی بهبود پیدا نکند، دست نیاز سینماداران به سوی دولتمردان دراز خواهد بود.

آقای مدرس فارسی را پاس بداریم

سخنگوی کانون مدرسان سینمای ایران با صدور بیانیه ای به انتخابات اخیر این کانون تاخته و آن را به دلایلی غیر قانونی دانسته است. آنچه که در متن این بیانیه به چشم می خورد، جمله طولانی جناب مدرس محترم است که خواننده را ناخودآگاه به یاد گزارش ماموران تامینات و قوای انتظامی در ازمنه قدیم می اندازد. جملاتی که باید موقع خواندن هوای زیادی را به درون سینه می فرستادی، تا برای رسیدن به فعل جمله نفس کم نمی آوردی.! بخوانید.

در ادامه راه مدیر سابق

مدیر عامل سابق بنیاد سینمایی فارابی عیادت از سینماگران بیمار و نیز شرکت در مراسم کفن و دفن و ترحیم اهالی سینما را هیچ وقت از یاد نمی برد و الحق چهره ای مردم مدار از خود برجای گذاشت. مدیری که کم منتقد نداشت و خصوصاً با تغییر دولت در سیبل تهاجم رسانه ای مخالفان قرار گرفت. با این حال سجایای اخلاقی او در زمینه دستگیری از سینماگران دردمند و نیازمند همواره مورد ستایش بود. حالا که او در بین مدیران سینمایی نیست، مدیری که بر مسند او تکیه زده است، خوشبختانه سنت حسنه او را ادامه می دهد. از یاد نبریم عمر بهره بردن از حطام و مناصب دنیوی بسیار کوتاه است، نیکبخت کسی که از هر فرصتی به فکر توشه ای برای سرای دیگر و ترویج فضلیت ها و مکارم انسانی باشد.

مشکل را در مدیران سینما جستجو نکنید

"در حال حاضر، حرف‌های خوب و خوشایندی می‌شنویم، امیدوارم که شرایط بهتر شود؛ اما در کل مشکل سینمای ایران مشکل مدیران نیست، مشکل اقتصادی‌ست. سینمای ایران یک نظام اقتصادی مشخص و دقیق ندارد. نه مطلق، متعلق به بخش خصوصی‌ و نه مطلق متعلق به بخش دولتی‌ست و چیزی میان این دو است. این سیستم‌های بینابینی، سیستم‌های بوروکراتیک و غیرعادلانه هستند. این سیستم هرچند بخش خصوص را فعال می‌کند؛ اما بخش خصوصی دست در جیب خود نمی‌کند و می‌خواهد با پول بخش دولتی فیلم بسازد. در نتیجه به دور پول‌هایی که در سازمان‌های دولتی وجود دارد، دیوارهای بوروکراتیک ساخته می‌شود. هر کس بتواند به این گرو‌ه‌ها و باند‌ها که پول را در اختیار دارند نزدیک شود، می‌تواند در این پول‌ها سهیم شود و بقیه باید با چنگ و دندان در این حیطه بمانند. این باعث بروز اختلاف می‌شود. این اختلافات از ناحیه تهیه‌کننده است و دلیل آن مالی‌ست و این اختلافات و این تشتت و ناامنی روی روح و روان سینما تأثیر می‌گذارد. بنابراین این مسئله باید حل شود. این مسئله توسط هیچ مدیری قابل حل نیست؛ چراکه یک مسئله کلان مملکتی که نه فقط در سینما بلکه در همه بخش‌های کشور وجود دارد." (بخشی از اظهارات اخیر فرزاد موتمن کارگردان سینما)