سعید رجبی فروتنبررسی اجمالی شبکه ویدیویی در یکسال اخیر نشانه هایی از تغییر در مناسبات و آرایش نیروهای موثر در تامین و توزیع را نشان می دهد. به عنوان مثال اگر پیش از این تهیه کنندگان سینما برای توزیع فیلم هایشان مستقیماً با مدیران موسسات ویدیو رسانه وارد مذاکره و چانه زنی می شدند، حالا دیگر تهیه کنندگان با اطلاع از اینکه موسسات هزینه ای برای خرید رایت متحمل نشده و از طریق عقد قرارداد با شرکت های پخش به عنوان یک واسطه از امتیاز نام و برند موسسه خود سود می برند، ترجیح داده اند با حذف موسسات راه دفتر شرکت های پخش را پیش گیرند.
این عده از تهیه کنندگان غافل از این نکته هستند که به موجب مقررات جاری تمام آثار سینمایی ناگزیر باید با نام و لوگوی یکی از موسسات ویدیو رسانه موجود در بازار توزیع شود. بنابراین اگر آنها دست نیاز بسوی موسسات ویدیو رسانه دراز نمی کنند، شرکت های پخش مجبورند که پروانه و مجوز انتشار فیلم های سینمایی را به نام یکی از موسسات اخذ کنند.
رابطه همکاری و معنادار موسسه تصویر دنیای هنر و پخش دنیای هنر و یا همکاری موسسه پرتو آبی با سیمای شهر و نیز سینما۲۴ با هنر اول و …معنایی جز این ندارد که میزانسن مذاکره تغییر کرده و رابطه تهیه کنندگان با مدیران موسسات ویدیو رسانه در اغلب موارد حذف و یا دستخوش تغییر شده است. در مقابل نقش مدیران شرکت های پخش پررنگ تر از قبل شده است. مدیرانی که یا به نیابت از مدیر موسسه ویدیو رسانه ایفای نقش کرده و منافع آنها را هم لحاظ می کنند و یا هویت و شخصیت مستقلی داشته و نفع خود را در همکاری با یکی از موسسات ویدیو رسانه برای اخذ پروانه جستجو می کند.
در این میان آثار شاخص و پر مخاطب ایرانی حکایت جداگانه ای دارند. اگر تا دیروز رقابت بین موسسات برای خرید و تامین رایت چنین فیلم هایی بود، امروزه شرکت های پخش نیز در مزایده ای غیر رسمی! دوشادوش موسسات برای تصاحب و خرید فیلم های مورد اشاره، داشته ها و سرمایه های خود را به کار می گیرند تا از قافله عقب نمانند.
گزارش های تایید نشده از بد حسابی و پرداخت های توام با تاخیر دیون بعضی از شرکت های پخش به تهیه کنندگان و یا موسسات ویدیو رسانه خبر می دهند. رفتاری که صرفاً در چارچوب کار با سرمایه دیگران و تامین سرمایه برای خرید رایت فیلم از سوی چنین شرکت هایی قابل تحلیل است.
اضافه کردن نظر