سعید رجبی فروتنکارنامه سیاسی سینمای ایران در دولت دهم با فیلم “پایان نامه” شروع شد و با اکران “پل چوبی” به اتمام رسید. هر قدر در فیلم اول اشاره به اتفاقات سال ۸۸ روشن وآشکار بود، در فیلم دوم همه چیز در ابهام و اشاره می گذرد و کارگردان احتمالاً متاثر از فضای سیاسی زمان تولید فیلم و اصلاحات اعمال شده، بنا را بر اطلاع بیننده از رخدادهای سال پر التهاب ۸۸ گذاشته است.!
رویه اصلی فیلم که دغدغه سینماگر بیشتر متوجه آن بوده است، روابط عاشقانه حال و گذشته؛ صبوحی – شیرین، امیر- شیرین، امیر- نازلی و نازلی و همسر هلندی اش است.
مهدی کرم پور که در کارنامه حرفه ایش فیلم دیدنی “چه کسی امیر را کشت” خوش می درخشد، صادقانه مضمون فیلم را متاثر از فیلم ماندگار کازابلانکا دانسته و در طراحی روابط بین امیر و نازلی نیم نگاهی به رابطه بوگارت و برگمن در کازابلانکا دارد.!
تعدیل و ممیزی مجموعه حوادث ضمنی سال ۸۸ که می توانست تعلیق و اضطراب بیشتری به روایت فیلم ببخشد، لطمه زیادی به فیلم زده است و ارجاعات قصه را در هوا معلق گذارده است. علیرغم فضاسازی های منفی در باره “پل چوبی” و تحریم آن از سوی حوزه هنری، فیلم ارزش یکبار دیدن را دارد و بازی های بازیگران و موسیقی شنیدنی و در خدمت فیلم، از نقاط قوت اثر است.
چهل و چهارمین فیلم ایرانی سال همزمان با اکران عمومی آن از سوی موسسه فیلمسازان جوان به بازار عرضه شد.
اضافه کردن نظر