سعید رجبی فروتنمنوچهر اکبرلو– اهل فرهنگ پیگیری می کنند که چه کسی وزیر فرهنگ میشود. از علی مطهری شروع شد( که از اول اصلاً مورد نظر نبوده) بعد رسید به مسجد جامعی ( که ترجیح دادند برای حفظ موقعیت شورای شهر در آنجا بماند، و وزنه ای باشد برای ریاست آنجا و انتخاب شهردار آینده و… )و حالا اسم علی جنتی مطرح شده.
و این هم نظر من:
یک) آنچه اهل فرهنگ باید پیگیری کنند، نه شخص وزیر که تداوم برنامه ها و شعارهای انتخاباتی رئیس جمهور منتخب است. اما چرا؟
دو) وزیر تابع سیاستهای کلان دولت است و اتاق فکر مافوق خود. خیلی از این وزیر و مدیران را می‌شناسیم که در خلوت آدمهای خیلی خوب و با فرهنگی بوده اند اما در عمل گاه ضد فرهنگ عمل کرده اند. بنابراین ، مهم دیدگاه حاکم بر هیات دولت است. نه این که یک وزیر اهل هنر هست یا نه تئاتر می بیند یا نه.موسیقی می شنود یا خیر.گرچه کسی که با اینها سروکار نداشته باشد، اساساً گزینه مناسبی نیست.
سه ) مدیران رده پایین تر گاهی مهمترند.رئیس مرکز هنرهای نمایشی یا معاونت سینمایی، یا مدیر اداره کتاب یا معاون مطبوعاتی مهم ترند، گاهی.چون اینها فراتر از حضور وزیر در افتتاحیه و اختتامیه ها، روزانه با هنرمندان و اهل فرهنگ رودر رو هستند.
چهار) این که وزیر جدید چه کسانی را با خود می آورد هم مهم است. معمولاً همه، آدمهایی را می آورند که قبلاً با هم جاهایی کار کرده باشند.روحانی هم مانند همه، کسانی را می آورد که خود، با آنان کار کرده است. گزینه های احتمالی ِکنونی و گزینه های قطعی ِ آینده ، در یک ویژگی مشترکند: با روحانی بوده اند.
پنج) این هم مهم است که این وزیر در هیات دولت چه جایگاهی دارد. وزنه شخصیتی و کاریزمای وزیر در هیات دولت هم خیلی روی توجه کلیت دولت به بخش زیر مجموعه او تاثیر دارد.
شش) تلخ است اما نمیتوان فشار و تاثیر مخالفتهای جناحهای سیاسی مخالف را در نظر نگرفت. این از اقتضائات سیاستمداری است. هنر سیاستمدار در آن است که آنچه میخواهد انجام دهد اما با کمترین تنش با جناحهای مخالف.
هفت) مجموعه عوامل پیش گفته، تعیین می کند که وزارت ارشاد در دولت جدید چه وضعیتی خواهد داشت و نه صرفاً شخص وزیر.
بنابراین من ترجیح می دهم وزیر آینده فرهنگ، مدیریت فرهنگی قابل قبولی داشته باشد تا خودش اهل هنر باشد.
اضافه کردن نظر