سعید رجبی فروتنسینمای مهرجویی را باید به فیلم های قبل از "سنتوری" و پس از آن تقسیم کرد. هر قدر در فیلم هایی مثل سارا و لیلا و مهمانی مامان و … گرمی و حلاوت خاصی جریان دارد و مولفه های آشنای سینمای مهرجویی و شیوه های خاص روایی او به چشم می آید، پس از آن مهرجویی با انتخاب مسیری خود خواسته و متفاوت با قبل، دریچه تازه ای را به روی بینندگانش گشوده است.
بطور کاملاً طبیعی کسانی که انس و الفت دیرینه ای با سینمای قصه گوی مهرجویی داشته اند، ممکن است همراهی چندانی با سینمای این سالهای او نداشته باشند.
"نارنجی پوش" و "چه خوبه که برگشتی" فیلم هایی هستند که شکل و شمایل متفاوتی با آثار پیشین مهرجویی دارند. آشنایی زدایی و پرهیز از کلیشه ها، مقید نبودن به مبادی آداب در دیالوگ های بین شخصیت ها و پریشان گویی در روایت ماجراها در مجموع فیلمی را ساخته است که شاید فقط احترام به مهرجویی و سوابق درخشانش در سینمای ایران مانع از تندروی و از کوره در رفتن تماشاگران فیلم شود.!
من عاشق سنتوری اقای مهرجویی هستم.بهترین فیلم اقای مهرجویی به نظرم سنتوری هست.
فیلم سینمایی زندگی خصوصی آقا وخانم میم از فردا دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ در سراسر کشور توزیع خواهد شد