روزانه های سینمایی
این بار استثنائاً اشکال از گیرنده است

این بار استثنائاً اشکال از گیرنده است

شخص صاحب منصبی در جایی گفته است همین که مردم یاد گرفتند به جای نامه نوشتن برای امام زمان(عج) و انداختن آن در چاه مسجد جمکران، دولت و رییس جمهور را خطاب قرار دهند و نامه هایشان را به دست او برسانند، جای شکر دارد و باید این دستاورد دولت را مغتنم دانست.

دیدگاه این صاحب منصب از دو جنبه حائز اهمیت است، اولاً حجم میلیونها نامه مردم به رییس جمهور در سه تا چهار دور سفر وی به شهرهای ایران، قابل مقایسه با نامه های فروافتاده در چاه مسجد جمکران نیست. ثانیاً ایشان باید از محتوای نامه های مردم به امام زمان مطلع باشند که آن را با نامه های مردمی مقایسه کرده اند.! نامه های مردم به رییس جمهور اغلب موضوعاتشان نیازهای معیشتی اقشار مردم و یا تنگدستی و میل به رفاه و پیشرفت شهر و دیارشان بوده است اما موضوع مکاتبه با مهدی موعود چیست؟

به هر حال بخواهیم یا نخواهیم پدیده اجتماعی نامه نگاری برای رییس جمهور بویژه در دولت نهم، جایگاه ویژه ای در تاریخ سیاسی اجتماعی ایران دارد و در آینده باید در باره آن و نتایجش تحقیقات مستقل و گسترده ای صورت گیرد. محاسن و معایب این اقدام باید به دور از حب و بغض ها بررسی شود و این حقیقت کشف گردد که نامه نگاری چه خلاء و نقصانی را در روابط و مناسبات دولت و ملت پر کرد و چه آثار و عوارضی را بر جای نهاد.

فیلم سینمایی "گیرنده" تنها محصول سینمایی است که نامه نگاری مردم با رییس جمهور را دستمایه کار خود قرار داده است و البته در تصویر سازی زمینه های سیاسی و اجتماعی این کنش بزرگ و همه گیر، توفیق چندانی ندارد.

فیلم نتوانسته است به مخاطب خود بباوراند که چرا مردم بر نوشتن نامه به رییس جمهور اصرار می ورزند و از برقراری هر گونه تماس با مقامات محلی و شهری خود ناتوان هستند. اینکه همه راهها به دولت مستقر در تهران و رییس آن ختم شود؛ می تواند القاگر این نکته هم باشد که ظاهراً مسئولان استانی مسلوب الاختیار بوده و در تامین حوائج مردم فاقد هر گونه قدرت و اختیاری هستند. از سوی دیگر اگر وقت دولت صرف بازخوانی میلیونها نامه شود، پس چه زمانی به کارهای اصلی و بنیادین خود می رسند. کارها و اموری که اگر به موقع و اصولی به آنها پرداخته شود، زمینه برای بروز مشکلات و محرومیت هایی که مردم بدانها مبتلا هستند، خود به خود از بین خواهند رفت.

سازنده "گیرنده" بخواهد یا نخواهد، تصویر خوبی از مردم و دولتمردان به نمایش نگذاشته و فیلم در جدی بودن و یا نبودن قدری معلق و بلاتکلیف است. در فیلم تنها نشانه ای که از رییس جمهور علی الظاهر مردمی می بینیم، کاروان خودروهای گرانقیمت و محافظان موتورسیکلت سواری هستند که اتقاقاً هیچ واکنشی در برابر احساسات مردمی که در کنار جاده برای رییس جمهور و همراهانش دست تکان می دهند، از خود نشان نمی دهند. تصویری که جعل کامل واقعیت است و خلاف رفتار رییس دولت های نهم و دهم است.

رییس کارخانه ای که وام ها و تسهیلات دولتی را صرف خرید زمین و مستغلات کرده و واحد صنعتی خود را به بیکاری کشانده است، علی القاعده نباید از نامه های شکایت کارگرانش به رییس جمهور واهمه و هراسی به دل راه دهد و به هر اقدام مضحکی برای جدا کردن نامه های کارگرانش از بین دهها هزار نامه مردمی متوسل شود و اجازه ندهد محموله نامه به مقصد فرودگاه شهر برسد.!

لنگیدن منطق و روایت فیلم هایی که امسال به خانه های مردم راه یافته اند، تا اینجای کار نگران کننده است و ممکن است در ادامه تبعات خوبی را برای سایر محصولات شبکه به همراه نداشته باشد. مخاطب وقت و سرمایه خود را صرف فیلم و اثری می کند تا درک او را نسبت به محیط پیرامونی اش رفعت بخشد نه آنکه کم دانشی و کم کاری سینماگران او را متاسف سازد.

کیفیت نازل تصویری فیلم که یا ناشی از تصویر برداری بد فیلم و یا غفلت از اصلاح رنگ و نور فیلم قبل از تهیه مستر است، به تکثیر محصولی غیر استاندارد انجامیده است که در نوع خود طی سال های گذشته کم سابقه بوده است.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

۱ نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید