تاخیر و تعلل شورای عالی مجازی در ارائه تعریف « صوت و تصویرفراگیر »به تشدید مناقشه حقوقی بین سازمان سینمایی و سازمان صدا و سیما انجامیده است و قرائت های متفاوت این دو دستگاه ابعاد خاصی به این تنش بخشیده است. بعد ازآنکه صدا و سیما نظارت بر رسانه‌های آنلاین نمایش فیلم و سریال را از آن خود کرد، در ادامه نظارت انحصاری بر ساخت و عرضه سریال غیرتلویزیونی را خواستار شد و بلافاصله مرجعیت خود را بر کلیه تولیدات و محتواهای نمایشی و غیرنمایشی قابل عرضه بر بستر اینترنت مورد تاکید قرار داد.
۲۶ نماینده مجلس شورای اسلامی که معلوم نیست چقدر با جنبه‌های علمی موضوع آشنا هستند و قوانین و مقررات موضوعه را مورد مطالعه انتقادی قرار داده‌اند، درصدد برآمده‌اند تا در قالب طرح یک اصلاحیه، تبصره‌ای به قانون مرتبط با وظایف وزارت ارشاد بیفزایند و کار را اساسا یکسره کنند. مفاد این طرح چنین است:
«صدور هر گونه مجوز نظارت بر فرآیند تولید و پخش کلیه برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از جمله ساختارهای مستند، مسابقات، انیمیشن، سریال، برنامه‌های گفتگومحور و ترکیبی برعهده سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران می‌باشد»
بر این اساس خبرگزاری‌ها و سایر جراید و رسانه‌هایی که پیش از این برای تولید محتوای خبری و مستند_گزارشی همچنین ضبط و انتشار گفتگو، آزادانه و زیر نظر معاونت امور مطبوعاتی و تبلیغاتی وزارت ارشاد عمل می‌کردند، ناخواسته به میدان کشمکش بین صدا و سیما و سازمان سینمایی کشانده شده‌اند تا نشانه دیگری از طبع و خصلت انحصارطلبانه صدا و سیما به پشتوانه رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی همسو نمودار شود.
ماجرا از آنجا آغاز شد که فناوری دیجیتال و توسعه زیرساخت‌های اینترنتی سبب شد تا اشکال و مناسبات تازه‌ای برای تولید و انتشار محتوای دیجیتال خلق شود و هنرهای تصویری بشدت از این پدیده قرن متاثر شوند. مدیران صدا و سیما که به موجب مقررات پیش از پیدایی سرویس های ویدیوی درخواستی، خود را یگانه حاکم و ناظر در عرصه صوت و تصویر بر بستر اینترنت می‌دانند، همه محصولات دیداری و شنیداری بارگذاری شده در این بستر را مصداق صوت و تصویر فراگیر می‌دانند و خواستار سلب اختیارات و مسئولیت‌های قانونی وزارت ارشاد و سازمان‌های وابسته به آن هستند. غافل از آنکه وزارت ارشاد مسئول و متولی اصلی همه فراورده‌های صوتی و تصویری غیرتلویزیونی در کشور فارغ از نوع تولید و انتشار آن است و فعالان خصوصی ناگزیر از تمکین در برابر مقررات جاری در این زمینه هستند. همانگونه که پیش از این صنعت ویدیو و فناوری دیجیتال توانست زمینه تازه‌ای را برای تولید و انتشار محصولات هنری بر بستر نوار مغناطیسی و سپس لوح فشرده فراهم کند، اینترنت نیز می‌تواند حاملی برای توزیع محصول برای مخاطبان شناخته شده و کاربران مشخص قلمداد(unicast) شود. این امر تعارضی با خدمات و وظایف تلویزیون کشور که تولید و عرضه برای انبوه مخاطبانbroadcast)) است، ندارد.
کمترین پیامد طرح تازه نمایندگان واکنش تند اهالی مطبوعات و رسانه‌های گروهی در قبال آن است و این جمعیت پرشمار به جامعه سینمایی کشور که صنوف مولف آن بارها به انتقال بخشی از وظایف وزارت ارشاد به صدا و سیما انتقاد کرده‌اند، خواهند پیوست و با طرح نمایندگان مجلس جبهه مخالفان تقویت خواهد شد.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
