بنیاد فارابی در سالهای ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ به ترتیب با ۸، ۱۰ و ۱۲ فیلم در جشنواره فیلم فجر حضور داشت که اغلب آنها با مشارکت سایر سازمانها تولید شده بود.
همچنین پیش از این بنیاد فارابی معمولا از ۲۰ تا ۱۰۰ درصدد بودجه لازم برای فیلمهای متقاضی مشارکت را تامین میکرد. اگر خبر منتشر شده اخیر کامل باشد و بنیاد ۱۰۰ درصد اعتبار مورد نیاز ۱۵ فیلم را تامین کرده باشد، این خبر گویای آن است که فارابی از حیث تعداد فیلم و هزینه ریالی دست به اقدام کمسابقهای زده است و در مقام سرمایهگذار کاری کارستان کرده است.
روی دیگر این اقدام آن است که فارابی در یافتن شریک سرمایهگذار ولو از بین نهادهای دولتی و عمومی موفقیتی نداشته است و یا انگیزه سرمایهگذاری نزد دولتیها و بخش خصوصی برای ساخت فیلم سینمایی با مشارکت فارابی کاهش یافته است.
از سوی دیگر تامین سرمایه ۱۵ فیلم سینمایی حکایت از اختصاص بودجه نسبتا خوب به فارابی در سالجاری دارد. فیلمهایی که به اعتبار دولتی بودن، نمیتوان آنها را در زمره فیلمهای ارزان قرارداد و اگر پروژههای سنگینی از نظر مالی نباشند، حداقل در گروه فیلمهای متوسط ارزیابی میشوند. تجربه نشان داده است که تهیه کنندگان در پروژههای دولتی چندان مقید به صرفهجویی در هزینهها و مدیریت بهینه منابع نیستند.
از این نکته که بگذریم بنابود بنیاد سینمایی فارابی به مرور در نقش حامی بخش خصوصی ظاهر شود و نقش یک کمپانی بزرگ را بازی نکند تا شرایط برای رشد و توسعه شرکتهای خصوصی فیلمسازی – بخوانید استودیوهای فیلمسازی – فراهم شود. تغییر سیاستهای فارابی همانطور که گفته شد یا متاثر از شرایط اقتصادی موجود و نبود نقدینگی کافی در سینما برای تولید فیلم است و یا اینکه توقعات و انتظارات نهادهای خارج از دولت از جمله مجلس شورای اسلامی، دولت را به نقشآفرینی بیشتری در تولید محتوای سینمایی سوق داده است.
از یاد نبریم که در قانون برنامه هفتم توسعه وزارت ارشاد مکلف به تولید سالانه ۲۰ فیلم فاخر و ۷۳۰۰ ساعت انیمیشن تا پایان برنامه هفتم شده است.
بنیاد حمایتی یا فیلمسازی؟
