سعید رجبی فروتنزمانی که فیلمنامه ای بصورت گروهی نوشته می شود و به اعتبار موضوع آن دو مشاور روانپزشکی هم تیم نویسندگان را یاری می کنند، آنگاه می توان انتظار داشت که حاصل کار با ضعف و ایرادات اساسی کمتری روبرو باشد و خلل و فرج های آن خیلی تو ذوق نزند.
فیلمنامه «برادرم خسرو» دقیقاً مصداق چنین وضعیتی است و به رغم کاستی هایی که دارد، از نقایص اساسی در رنج نیست و به همین خاطر در طی تماشای فیلم بیننده احساس بدی ندارد و با کنجکاوی داستان فیلم را دنبال می کند. در واقع همین که فیلم چارچوب داستاتی مشخصی دارد و به بیراهه نمی رود و خرده پیرنگ ها از حیث وزن دراماتیک و ظرفیت احساسی از پیرنگ اصلی پیشی نمی گیرند، باید خوشحال بود. البته اشاره به سابقه بیماری دو قطبی و بروز نخستین نشانه های آن کمک بهتری به شناخت خسرو و آگاهی دقیق تر مخاطب از این بیماری روحی و روانی می کرد.
تجربه اول سینمایی «بیگلری» با مختصات مدیوم نمایش خانگی(تلویزیونی)سازگاری بیشتری دارد تا سینما و از رهگذر هنرنمایی دو بازیگر مردش «ناصر هاشمی»و«شهاب حسینی»، اثر سرگرم کننده ای است.
موسسه سوره تامین کننده و ناشر «برادرم خسرو» ست و یک تنه جور موسسات غیر فعال و کم کار در شبکه نمایش خانگی را می کشد.
اضافه کردن نظر