ارگان صدا و سیما این ادعا را مطرح کرده است که دسترسی مردم به فیلم و سریال های خارجی، سبب کاهش تماشاگران سینما و در نهایت تضعیف اقتصاد سینمای ایران خواهد شد. روزنامه «جام جم» بی آنکه بتواند نسبت و رابطه معناداری را بین بارگذاری و انتشار فیلم و سریال های خارجی در فضای اینترنت با کاهش تماشاگران سینما اثبات کند، فقط به تکرار حرف های سوال برانگیز یکی از تهیه کننندگان خوشنام سینمای ایران پرداخته است.
شایسته چه گفته بود؟
«مرتضی شایسته» در گفتگویی اظهار داشته است که «معتقدم اگر قرار باشد فیلم‌های خارجی را بدون حساب و کتاب نمایش بدهند، صنعت تولید فیلم در ایران با سر به زمین می‌خورد. البته منظور من همه VODهای فعال در ایران نیست و تعدادی از آنها درست و قانونمند عمل می‌کنند، اما نکته اینجاست که در این زمینه هم تخلف داریم و هم نقض قوانین اجازه بروز تخلف را می‌دهد و باید اقدام جدی در این باره صورت بگیرد.»
تعریف گنگ و مبهم از ویدیوی درخواستی
نویسنده روزنامه وابسته به صدا و سیما با سرنخی که از سخنان «شایسته» در دست گرفته، اینطور نوشته است:
«طی سال‌های اخیر امکان مهمی به نام تلویزیون‌های اینترنتی یا IPTV ایجاد شده و در زیرمجموعه‌های این نوع تلویزیون‌ها، خدماتی به کاربران ارائه می‌شود به نام VOD که مخففVideo On Demand و به معنای برنامه ویدئویی درخواستی ضبط‌شده است. به زبان ساده‌تر، نرم‌افزارهایی در اختیار علاقه‌مندان به فیلم و سریال قرار گرفته که از طریق آن می‌توانند فیلم تماشا کنند. مثل فیلیمو یا نماوا. این نرم‌افزارها در بیشتر کشورهای جهان ایجاد شده‌اند و به علاقه‌مندان صنایع بصری خدمات می‌دهند و برخی از آنها بسیار درآمدزا هستند اما در کشور ما خلأهای قانونی و نحوه بهره‌برداری از این نرم‌افزارها، شرایطی فراهم کرده که می‌تواند در آینده نه‌چندان دور به صنعت تولیدات بصری و سینمایی ایران لطمه جدی وارد کند و همچنان که امروز کتاب در ایران به تیراژ هزار نسخه رسیده، مثلا تعداد تماشاگران آثار سینمایی در اکران عمومی به کمتر از یک میلیون نفر برسد.
الحق و الانصاف ربط دادن و گره زدن سرنوشت غمبار کتاب به سینمای ایران و کاهش تماشاگران آن به دلیل وفور فیلم و سریال خارجی، از اساس اشتباه است و این دو مقوله هیچ ربطی به هم ندارند. نویسنده جوان غافل از این نکته است که بی علاقگی مردم به خواندن کتاب به خاطر مطالعه کتاب های خارجی نیست و اتفاقا یکی از دلایل آن سرگرم شدن آنها به محصولات تصویری و متن و محتوای شبکه ها و پیام رسان های اجتماعی در طول شبانه روز است.
دانلود نیم میلیونی یک اپلیکیشن نشانه رشد و توجه بسیار است!؟
نویسنده گزارش ارگان صدا و سیما با این مقدمه سراغ دو برند مطرح و مرجع فیلم و سریال در کشور می رود و بدون توجه به انبوه محتوای فارسی و ایرانی آنها و حجم سرمایه گذاری آنها برای تولید محتوای ارجینال، فقط بر عناوین روز خارجی آنها زوم می کند. بخوانید:
«از عمر VODها در ایران زمان زیادی نمی‌گذرد اما در همین مدت کوتاه رشد کرده و بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. نرم‌افزارهایی مانند فیلیمو، نماوا و تعداد زیادی از نرم‌افزارهای اشتراک فیلم و ویدئو. به عنوان نمونه فیلیمو از پلی‌استور ۵۰۰ هزار بار دانلود شده و ۵۰۰ هزار نفر از طریق بازار آن را دانلود کرده‌اند و نماوا نیز صد هزار دفعه از پلی‌استور دانلود شده و ۲۰۰ هزار نفر آن را از نرم‌افزار بازار دریافت کرده‌اند.
نرم‌افزارهای VOD به کاربران این امکان را می‌دهند که فیلم‌ها و سریال‌های مورد نظرشان را به صورت آنلاین تماشا کنند. تا اینجای ماجرا به نظر همه چیز عالی و منطقی است…مسأله اینجاست که اگر VODها قوانین را رعایت نکنند یا به شیوه‌ای که امروز برخی از آنها فعالیت دارند، مخاطب ایرانی می‌تواند با کمترین هزینه به تولیدات روز جهان دسترسی پیدا کند و برای همیشه قید سینمارفتن و فیلم دیدن را بزند.»
نرم‌افزارهای VOD به کاربران این امکان را می‌دهند که فیلم‌ها و سریال‌های مورد نظرشان را به صورت آنلاین تماشا کنند. تا اینجای ماجرا به نظر همه چیز عالی و منطقی است…مسأله اینجاست که اگر VODها قوانین را رعایت نکنند یا به شیوه‌ای که امروز برخی از آنها فعالیت دارند، مخاطب ایرانی می‌تواند با کمترین هزینه به تولیدات روز جهان دسترسی پیدا کند و برای همیشه قید سینمارفتن و فیلم دیدن را بزند.»
این ادعا را می توان به تلویزیون هم تعمیم داد. یعنی با استدلال «جام جم» باید گفت: نمایش انبوه فیلم و سریال های خارجی در شبکه های متعدد سیما باعث ریزش مخاطبان فیلم و سریال های ایرانی شده است.! آیا وقعا این اتفاق رخ داده است؟
اشتباه نویسنده گزارش از آنجا ناشی می شود که برای مخاطب حق انتخاب قایل نیست و در عصری که مخاطب با VOD و بدون VOD به هر محتوایی دراینترنت دسترسی دارد، هنوز بر سیاست های گلخانه ای اصرار دارد و تصور می کند با خاموش کردن چراغ همین دو برند نیم بند، مردم گروه گروه راهی پانصد سالن سینما در کشور می شوند. زهی خیال باطل!
