در این یادداشت به موضوع ممنوعیت پخش آگهی کالاها و محصولات صادراتی ایران در تلویزیونهای فارسی زبان ماهواره‌ای و مجاز بودن پخش تیزر فیلم و تئاترهای ایرانی از سوی همان پلتفرم‌ها اشاره کرده‌ام.
در تأثیرگذاری تلویزیونهای یادشده به دلیل مخاطب انبوه آنها تردید نیست و گزنه تهیه کنندگان متحمل هزینه برای انجام سفارشی کم اثر نمی‌شدند. این ظن و گمان وقتی تقویت می‌گردد که برخلاف گذشته فقط فیلمهای کمدی باکس اگهی بازرگانی ماهواره را پر نمی‌کنند بلکه فیلمهای اجتماعی و نمایش‌های جدی هم از این امکان به خوبی بهره می‌برند. این روزها بعد از اتمام اکران فیلم سینمایی پیر پسر، نمایش تیزر پرشمار فیلم اجتماعی ناتوردشت به تهیه‌کنندگی یکی از مدیران با سابقه تلویزیون در حال پخش است. یادداشت را در ادامه بخوانید:
با ادامه پخش آگهی و تیزر فیلمهای در حال اکران و تئاترهای روی صحنه در شبکه‌های ماهواره‌ای، این گمانه تقویت شد که تنها دلیل مخالفت با پخش آگهی کالاهای ایرانی در ماهواره و ممنوعیت پخش آن فقط دلیل اقتصادی داشته است؛ مبادا که درآمدهای ناشی از آگهی صداوسیما کاهش پیدا بکند.
ماه گذشته بود که کارگروه مربوطه در معاونت رسانه‌ای وزارت ارشاد خبر داده بود که سایت ۲۵ شرکت و واحد تولیدی و بازرگانی صادرات محور بویژه برندهای غذایی به خاطر همکاری با تلویزیونهای ماهواره‌ای فیلتر شده است.
جالب است که نمایندگان دستگاههای فرهنگی و رسانه‌ای صداوسیما و وزارت ارشاد در کارگروه یادشده مخالفتی با ادامه نمایش تیزر فیلم و تئاتر نداشته‌اند. چرا؟
برای اینکه خوب می‌دانند که تهیه‌کنندگان و تلویزیون هیچکدام علاقه‌ای به همکاری ندارند. صداوسیما با بعضی از محصولات سینمایی از اساس مشکل دارد و به هر قیمتی حاضر به پخش آگهی آنها نیست. تهیه‌کنندگان هم می‌دانند که پخش آگهی آن هم با کیفیت و ممیزی موردنظر تلویزیون، تاثیری در فروش محصولات آنها ندارد.
در چنین شرایطی با مسامحه حاکمیت دور نیست که دامنه پخش آگهی در تلویزیونهای ماهواره‌ای گسترش یابد و به دلیل تعدد گروههای تلویزیونی تخفیفات و پیشنهادات بیشتری به صاحبان آگهی داده شود.
کمترین درس و عبرت از این رویداد آن است که برخوردهای قضایی و انتظامی با عوامل فیلمهای سینمایی که در دهه نود به اوج خود رسیده بود، راه مواجهه با موضوعات فرهنگی و اقتصادی نیست. پیش از این برای تهدید و ترساندن تهیه‌کنندگان، تلویزیونهای ماهواره‌ای را بدون استثنا معاند محسوب می‌کردند و همکاری با آنها را جرم نابخشودنی می‌پنداشتند. به یاد دارم مرحوم فرشته طائرپور بارها به مراجع قضایی فراخوانده شده بود تا در این باره توضیح دهد و او نیز با بیان رسا و صریح خود، دلیل گرایش تهیه کنندگان به تلویزیونهای ماهواره‌ای را ضعف عملکردی صداوسیما و بی‌اعتمادی رسانه به سینمای ایران دانسته بود.
امروزه چنین اتهامی وصله ناچسبی است و به احتمال زیاد مدیران تاسیس و اداره برخی از گروههای تلویزیونی ماهواره‌ای در داخل حضور دارند و در برنامه‌‌ریزی‌های خود به گونه‌ای عمل نمی‌کنند که حساسیت‌زا باشد و صاحبان آگهی بیم و احتیاطی از همکاری با آنها داشته باشند.
در پشت پرده چه توافقات نوشته و یا نانوشته‌ای صورت گرفته است، از آن بی‌خبر هستم اما هر چه هست، پخش تیزر در رسانه‌های آنسوی مرز، قباحت گذشته را ندارند و کسی به خاطر سفارش آن مورد سرزنش و استنطاق قرار نمی‌گیرد.
انحصار صداوسیما این بار برای تبلیغات بازرگانی نقدی بر ممنوعیت تبلیغ آگهی از ماهواره
